Hoe sterk is de eenzame fietser
die kromgebogen over zijn stuur
tegen de wind
zichzelf een weg baant?
En ik zit hier teverden
met die kleine op mijn schoot.
De zon schijnt, er is geen reden
met rotweer en harde wind
te gaan fietsen met dat kind.
In de "grote vakantie" moeten we helaas wat meer (hard werken we altijd) werken dan tijdens de "gewone maanden". Dat durft wel eens tegenvallen. Om iederen hier op het werk de kans te geven 3 weken verlof te nemen, dienen er door de achterblijvers dubbele shifts gedraaid te worden. Nu, deze zomer met al dat mooie weer valt dat allemaal best mee. Er kan na de dagtaak nog voldoende genoten worden van het zomergevoel, zoals daar zijn terrasjes, festivals en dergelijke meer.
Deze week had ik het geluk een drietal dagen vrij te zijn (na wat schuiven en schikken). Eerder een uitzondering maar desalniettemin mooi meegenomen. Een bijkomend pluspunt waren 2 pagadders die op kamp waren. Zodoende konden de echtelieden er ook eens tusssenuit!
Het werd een B&B in Bretagne te Pluméliau voor een "trip down memory lane": La Trinité sur Mer, Quiberon, Rennes.
Jammer genoeg zijn we het land nog niet uit wegens nog niet op reis. Want er is geen ontsnappen aan! Naar het schijnt (volgens alle kranten, alle televisiezenders en alle rodiostations) krijgen we een nieuwe koning krijgen. Filip I!
Frankly my dear, het zal mij worst wezen!
Is het een vorm van massahysterie? Is het een hype? Is het opium voor het volk? Brood en spelen? Of mis ik iets?
Mijn grootmoeders hadden koekendozen in van het koningshuis. Met lekkere koeken erin. Daar mochten we uit kiezen (uit die koeken dus). Als we braaf waren tenminste. Maar bij de oma en bebonne waren we altijd braaf natuurlijk (ook als we stout waren begot). Hen kan ik al die royaliteit vergeven. Zij gingen ook haast dagelijk naar der mis. Hen kan ik al die kerkelijkheid met de mantel der liefde vergeven. Wat wisten zij veel? Het was altijd zo geweest.
De kerk is ondertussen al van zijn sokkel gevallen. Wat mij betreft mag dat een ondemocratische instelling als de monarchie ook overkomen. Is een president beter of goedkoper? Waarschijnlijk niet! Maar hij is tenminste verkozen en om de zoveel jaar vervangbaar. Heeft Albert II dat niet goed gedaan? Eigenlijk wel. Behalve de onrespectvolle behandeling van zijn buitenechtelijke dochter kan je die mens weinig verwijten.
Maar al die heisa rond het koningshuis. Al die poespas van journalisten. Al die mensen die naar Brussel.
Maar hey; leven en laten leven! Ieder zijn meug!
Maar mijn bescheiden petje gaat het te boven. Wat mij betreft krijgen we enkele nieuwe postzegels en koekendozen.
Sinds enkele maanden is dit een dagelijkse ochtenddiscussie.
In en stad als Brugge ben je, waarschijnlijk zoals in de meeste andere steden, in de ochtendspits beter af met de fiets dan met de wagen. Reden genoeg, waarom ook wij de meeste verplaatsingen naar de stad op onze tweewielers maken. En geldig voor alle gezinsleden. De verplaatsingen voor de kinderactiviteiten (sport en muziekschool) worden sinds jaar en dag met de fiets afgebold. De kinderen vinden het dan ook vanzelfsprekend om de fiets te nemen. De vraag om met de wagen (door het fietsen waren we ook in staat de tweede wagen van de hand te doen) gevoerd te worden stelt zich haast nooit meer. Tot en met het zesde leerjaar gebeurt dat fietsen onder onderbegeleiding, op het einde van de lagere school mogen ze alleen de hort op met de fiets.
De jongste gaat meestal onder toezicht met de fiets naar school, slechts enkele 100 meters verder. De oudste gaat sinds 1 september zelfstandig met de nieuwe fiets naar de grote school in de stad (idem voor de muziekschool en de dansles).
Tot voor een paar maanden hadden ze altijd een fietshelm op. Op de lagere school werd zelfs gratis een exemplaar aan alle leerlingen uitgedeeld. Met de overstap van de dochter naar de grote school werd een modegevoeliger model aangeschaft (we voelden de bui al wat hangen en is per slot van rekening "een vrouwtje"). Dit werkte de eerste weken perfect. Het leverde haar zelfs enkele lovende opmerkingen van de leerkrachten op. De overtuiging van het helmdragen bij de dochter werd nog eens versterkt toen net voor haar neus een medeleerlinge onderuit werd gereden door een wagen, onzacht met het hoofd in aanraking kwam met de stoep en ziekenwagen vervoer als gevolg.
Maar het was te mooi te waar te zijn. Natuurlijk kwamen er ook opmerkingen van andere jonge gasten. En natuurlijk droeg haast niemand anders een helm. Met als gevolg dat ze sinds enkele maanden geen helm meer wil dragen. Mits de nodige discussies aan de ontbijtafel.
De jongste gaat wel nog gehelmd de deur uit. Ondanks opmerlingen van klasgenootjes is hij haast de enige die nog een helm draagt op school.
Ook ik tracht het goede voorbeeld te geven en zet dagelijks voor het woon-werk verkeer met de fiets een helm op mijn kop!
Ik ben absoluut niet voor de regelneverijmaatschappij waarin we tegenwoordig steeds meer en meer in lijken terecht te komen. Maar misschien zou het verplichten van een helm voor jongeren en zelfs volwassenen toch geen slecht idee zijn.
Ik heb er lang aan getwijfeld. Ik dacht het papier te missen. Maar sinds ik een e-reader heb, ben ik helemaal overstag gegaan. Het leest aangenaam, het weegt niets en ik mis het "echteboekengevoel" niet. Na wat surfen op het net, wou ik een Kindle Paperwhite aanschaffen. Wegens goedkoop en het ingebouwde licht. Maar zoals welbekend levert Amazon niet aan België. Een optie was het te bestellen en in een winkel te Lille laten leveren, om het daar dan te gaan oppikken met de trein. Maar dat leek zo omslachtig. Het is dan maar een SONY PRS-T2N geworden.
Ik ga zelden zonder boek de deur uit. Naast de typische bare necessities (sleutels, gsm, portefeuill) grabbel ik telkens ook mijn boek mee. Ook naar het werk heb ik altijd een boek bij (niets zo geestig als tijdens de middagpauze een plekje op het strand of een bankje aan zee op te zoeken en wat te lezen). Wegens eerst fietsen naar het station, dan de trein en dan nog eens fietsen naar het werk was er het nadeel dat sommige boeken nogal volumineus waren en wat extra gewicht in de schaal wierpen.
De boeken worden besteld bij bol.com. Het hoesje van Timbuk2 werd besteld bij Amazon
Nu is het enkel nog wachten tot ze bij http://www.boek.be/ het verstand krijgen om ook e-books te laten ontlenen via de bib.
Als kind was ik behoorlijk onder de indruk van de bunkers her en der verspreid langs onze kust. Een grootvader die de oorlog had meegemaakt en daar honderduit over kon vertellen, was daar niet vreemd aan. Zo herinner ik me enkele zomers, als kleine uk, te Oostende waar garnaaltjes aan de vistrap werden gekocht. Om vervolgens met de Fiat Spider en open dak te cruisen langs de kust. Helaas (trauma, dus weg alle hipness in de cabrio) met een kapje (zo'n onding dat vrouwen vroeger gebuikten na het kappersbezoek) op het hoofd omdat oma vreesde voor een verkoudheid. Langs de kust werd dan gestopt aan een bunker om daar bovenop in het zonnetje de garnalen (gepeld door oma) te verorberen.
Zo ook bij mijn tienjarige zoon is er een fascinatie voor bunkers (ondanks de afwezigheid van oorlogsverhalen van grootvaders). Het zal wel iets typisch voor jongetjes zijn. Het ventje was dan ook onder de indruk van de reeks Ten oorlog van Arnout Hauben. Na de reeks wou hij absoluut het boek kopen met de boekenbonnen van zijn verjaardag. En zo'n trektocht langs de bunkers wou hij ook wel eens doen.
Dit leek het ideale moment voor een tochtje mannen onder elkaar. Vader en zoon op trektocht door de Vlaamse slagvelden. Een B&B werd gereserveerd in Diksmuide. De rugzakken werden gepakt en gezakt. Vervolgens togen we met de trein van Brugge naar Oostende en met de kusttram van Oostende naar Nieuwpoort.
De eerste dag wandelden we van Nieuwpoort naar Diksmuide via de Frontzate. Langs deze oude spoorwegbedding kom je om de haverklap restanten van de grote oorlog tegen.
De zoon wou zeker een van de witte paaltjes, door Arnout, Jonas en Mick in de grond geklopt ter ere van een soldaat, zien. Misschien wel het paaltje bij boer Pol & Bea te Pervijze. Het paaltje werd gemakkelijk gevonden. De zoon haalde zijn boek van "Ten oorlog" boven en ging net als Jonas het verhaal van Raoul Snoeck voorlezen. Fier als een gieter!
Een beetje verder lag een vers omgeploegd veld waar iets roestig lag. Dit bleken de resten van een obus te zijn. Onze jongsten wou dat natuurlijk mee naar huis nemen. Met nog ettelijke kilometers voor de boeg zat ik dat wat minder zitten. Gelukkig vonden we een beetje verder ook een drietal kogelhulzen. Dit scheelde enkele kilo's en deze werden dan ook meegenomen. Hoeft het gezegd dat de zoon dit ongelooflijk "cool" vond? Echte kogeles, weetwel!
Net voor Diksmuide werd de Dodengang bezocht en te Diksmuide zelf werd de IJzertoren bezocht. Na nog een pitstop op een terras op de markt was het tijd om de B&B en het bed op te zoeken.
De volgende dag trokken we van Diksmuide via de IJzer en de Ieperlee naar Ieper waar bij aankomst het "In Flanders Fields" museum werd bezocht. Een mooie 30 km op 2 dagen. De jongste spruit viel dan ook als een blok in slaap 's avonds.
