Tegen beter weten in zweer je jezelf de dag erna: "nooit meer"!
En toch telkens weer; op een bepaalde avond ben je het weer vergeten.
Je weet dat je dronken wordt, maar je probeert het weg te duwen. Tegen beter weten in hoop je dat het plots zal overgaan.
Eenmaal thuis weet je dat het bed zal draaien. En effectief, op het moment dat je hoofd neerlegt, staat de muur plots aan de andere kant van de kamer. Tegen beter weten in hoop je dat het zal overgaan met het sluiten van je ogen. Maar helaas, driewerf helaas, je hoofd blijft draaien.
Tegen beter weten in heb je het volgende moment je zolang mogelijk uitgesteld. Maar het moment dat je met je hoofd boven de pot hangt, weet dat het daarna zal overgaan. Dat je eindelijk zal kunnen slapen.
Maar 's anderendaags moet je lichaam de overmaat aan alcohol uitzweten. Je hoofd voelt verdoofd aan. Alleen al een andere richting uitkijken doet zeer. Alsof je hersenen weigeren mee te draaien en telkens tegen je hersenpan aan schuren als je van richting verandert. Waar en wanneer is begot die baksteen in je maag terecht gekomen? Waar en wanneer is de zwaartekracht in tienvoud tiegenomen?
Een dag gaat verloren na één zware avond. En voor eens en voor altijd neem je voor: Nooit meer!
