Platenbak

De woensdagnamiddag staat helemaal in het teken van de muziekschool. Op de hoofdzetel van het conservatorium in Brugge heb ik in de namiddag mijn les instrument bij mijn gitaarleerkracht. Daarna heb ik aan de andere kant van de stad, in een wijkafdeling, samenspel gitaar (als in met 10 gitaren proberen op hetzelfde moment in te vallen en toch iets anders te spelen). Tussen beide lessen heb ik net voldoende tijd om in de Langestraat een tweedehands platenzaak (Den Elder, ze verkopen er ook tweedehands boeken) binnen te stappen.

The Kinks - The Best Of

LLoyd Cole And The Commotions - 1984-1989

Peter Gabriel - Plays Live

Bob Dylan - Desire

Moeilijk natuurlijk! Heel moeilijk om niet elke te keer te gaan snuisteren in de platenbakken en met een nieuwe vangst (veelal gaat het om jeugdsentiment ter waarde van 5 Euro het stuk) huiswaarts te keren.

M 1

Met de start van het nieuwe schooljaar is ook een nieuw jaar aan het conservatorium begonnen. Jaar nummer vier of middelbare 1 (M 1). En dit geeft toch wel enige veranderingen. Ten goede mag ik wel stellen. Zo is er geen notenleer (AMV = algemene Muzikale vorming) meer. Toch wel 3 uur per week. Geen dictees meer, geen prima vista (ofte helemaal alleen voor de klas met enkel uw krakende stemmeken) meer! Woehoe! wat zijn we daar rouwig om! Not!

Wat betreft het instrument weinig verandering. De uurlijkse lessen per week gaan gewoon verder. Nog steeds bij dezelfde leraar. Maar hey, dat klikt al sinds les één dus laat maar komen.

Dé verandering wat betreft het instrument is het vak samenspel. Zoals het woord het zegt, krijg je één uur per week les met een aantal gitaren samen; meer bepaald 12! Het is dus de bedoeling om dit jaar met 12 gitaren en de bijhorende gitaristen samen te spelen, een aantal concerten te geven en jawel een openbaar examen af te leggen. De groep is gemengd en gaat van M1 tot M3. En dus de mensen van M3 hebben een openbaar examen af te legen en de rest van ons mag mee het podium. Laat maar komen want mijn inziens, dat samenspelen met anderen, daar doe je het toch voor, niet?

Ook nieuw en anders is het vak AMC (algemene Muziek Cultuur). Een vak van slechts één uurtje per week om te leren luisteren naar muziek, van muziek van primitieve culturen bv. Afrikaanse trommuziek, Boedhistische tempelmuziek, jazz en blues, oude muziek van rondtrekkende minnestrelen, klassieke muziek van Mozart, Strauss of Ravel, opera, kakofonie, improvisatie, toevalsmuziek  tot eleckronische- en computermuziek. Daarnaast worden de verschillende instrumenten bestudeerd; wat is het verschil tussen een vedel en een viool, een piepende fluitketel en een orgel, een holle boomstam en een drum een rietstengel en een hobo, een luit, een gitaar, een cimbel, een piano, een bamboe en een traverso, een waterorgel en een synthesiser.
Belangrijk: AMC is geen 'blok'- maar een praktijkvak waarin op het einde van het jaar als examen een aantal muziekfragmenten worden voorgelegd en waarvan op het gehoor een aantal vragen dienen opgelost te worden zoals, welke instrumenten spelen, of het bv. een concerto of een symfonie is, een aria of een lied, in welke maat het stuk staat, of het één- of meerstemmig is, welk karakter of sfeer het stuk heeft enz... Nog geen idee wat dat gaat geven, vanavond de eerste les!

Festivallijstje

Terwijl de regen hier voor de zoveelste keer tegen de ruiten klettert en een stevige zuidwester het loof van de bomen waait ben ik met een mok dampende koffie mijn festivallijstje aan het opstellen. Ik ga hier niet beginnen zagen over het weer. Dat gebeurt mijn inziens al meer dan voldoende!

Maar hoedanook als je je aan festivals denkt, denk je aan zomerse taferelen! Zonnebril. Zonnecrème. Een fris pintje in een plastic bekertje! En beukende bassen op de achtergrond.

Ondanks het Pukkelpoptrauma van vorig jaar zijn we er weer helemaal klaar voor!

• Rock Werchter: 29 juni

Neen geen vier dagen! Maar Pearl Jam mochten we niet missen. Mensen dansen het liefst op de muziek van hun jeugd. Well I admit i was a grunge boy. Inclusief gescheurde jeans, zwarte combats of Dr Martins en het obligate houthakkershemd (weer compleet hip trouwens). Deus en Jack White zijn een bonus. Indien tijd even gaan piepen naar Lana Del Rey. En we zullen in schoonheid afsluiten met Beirut. Kamperen doen we niet, maar de zetels worden uit de auto gesleurd, mattekes en slaapzakken erin en we kunnen zonder Bob-zorgen pintjes drinken.

• Feest in 't Park: 30 juni

Feest in't Park te Brugge. Het begint zowat een traditie te worden dat dit de aftrap van de (festival)zomer is. De laatste jaren was het telkens mooi weer voor dit familiefeest. Er hangt ook een sfeer van vakantie in de lucht; de meesten hebben gedaan met toetsen en examens. Iedereen is nog thuis en niet op reis. Dus iederen komt elkaar gewoon tegen in de groene oase van het Minnewaterpark.

• Cactusfestival: 6-7-8 10 juli

Met de fiets naar een Minnewaterpark is een fluitje van een cent. Een ganse dag muziek en 's avonds in je eigen zachte bed maffen. Wat een luxe! Dag twee en drie een verkwikkende douche en hup naar de festivalweide. De gasten gaan mee (inderdaad u zult mijn kinderen daar bekertjes zien verzamelen, neen we hebben ze geleerd om -als uw pintje nog niet leeg- uw beker niet uit uw handen te komen schooien). Elk jaar slagen de organisatoren er telkens in een leuke affiche (zonder de echte grote namen) samen te stellen. Grant Lee Buffalo. Wovenhand. Chris Cornell dier het werk van Soundgarden (Grunge all over again weet u wel) akoestisch komt brengen. Daniël Lanois...

• Gent Jazz festival: 5 juli

Ondanks de mooie affiche ieder jaar ben ik niet zo wild van dit festival. Net iets teveel VIP-gedoe naar mijn goesting. Niet dat ik er last van heb maar toch. Jammer genoeg komt Melody Gardot (die ik al lang eens wou zien) in hetzelfde weekend als het Cactusfestival. Het wordt dus een avondje klassieke gitaar met de meestertokkelaar Paco De Lucia. De vrouw des huizes past en het wordt een avondje gitaargekken onder elkkaar met mede(gitaar)leerlingen van het Conservatorium onder elkaar. zonder in detail te treden zal er de nodige technische commentaar gegeven worden over het virtuoze gitaarspel van de Spaanse Flamencogod. Om dan nadien nederig huiswaarts te gaan en die fulltime job maar niet op te geven voor een gitaar carrière.

• The Robert Cray Band: 17 juli

Zaal De Zwerver te Leffinge. Met de kinderen op Scoutskamp moesten we toch nog een avondje weg. Ook weer veel gitaargepingel maar deze keer gaat de vrouw des huizes mee!

• Pukkelpop: 18 augustus

We hopen deze editie de Foo Fighters te zien. Vorig jaar dachten we dat ook maar dat draaide zoals bekend wel even anders uit. we hebben gratis drankbonnen van Chokri (de mens verdient genoeg dus dat was wel het minste). Als toemaatje komen ook de Black Keys (die fantastisch waren in het Sportpaleis) en Wilco! We zien het helemaal zitten. Laat de weergoden zich deze keer maar eens gedragen voor de verandering (en zo zijn we toch aan het zagen over het weer).

Hopelijk geraak ik dit jaar eens op Jazz Middelheim, maar wat dat betreft is het nog even puzzelen met de agenda's.

Het is altijd een beetje sterven

Het is toch altijd een beetje sterven zo'n examen.

Je tracht jezelf te troosten met gedachten als; het is maar een hobby, er zijn belangrijker dingen dan dat. Je tracht jezelf gerust te stellen met het feit dat het de avond ervoor op de laatste klasauditie heel vlotjes verliep.

Maar het moment dat je het voorbereidingslokaal binnenstapt waar tientallen gitaren en examenstukjes samenvloeien tot een kakafonie van trillende noten overvalt je de eerste golf van stress.

Waarom deden we dit nu weer? Als volwassene kon je toch kiezen voor een interne evaluatie. Maar neen, waarom moesten wij nu weer voor de "real thing" van een openbaar examen kiezen? Samen met drie andere volwassenen wordt je bekeken door tientallen kinderogen die zich afvragen wat die "oude" daar doen.

Vals Funèbre

Eindelijk mag je de concertzaal binnen. Je hebt alles nog onder controle. Je stelt jezelf en je repertoire voor aan de jury. Je neemt alle tijd om je partituren en jezelf klaar te zetten. Je gebruikt die tijd om je zenuwen de baas te blijven. Neen, nog niet beginnen, nog even die mouwen opstropen en die klamme handen van het angstzweet nog even droogwrijven aan de broek. Nog even voetsteuntje checken.

En hop daar tokkelen die eerste noten. Ca va, die vingers trillen nog niet te erg. Ponticello, ok, niet vergeten, meer vibrato check, glissando-perfect naar de juiste fret.

Het eerste nummer lukt en je denkt er te zijn. Maar de concentratie ebt even weg en bij het tweede nummer verlies je de draad, je verknoeid twee maten waar je duidelijk tweemaal hapert, je gezicht vertrekt. Die fouten heb je duidelijk gehoord!!! En zij in de jury ook natuurlijk. Op dat moment gieren de zenuwen door je lijf.
Damned bij dat tweede nummer ging je duidelijk de mist in! Al die uren oefenen voor niets...

Na dat desastreuze nummer even bekomen. Die klamme handen nog maar eens over de broek jagen. Die zweetdruppel van je gefronste voorhoofd vegen. Die mouwen nog maar eens omhoog duwen.

Neen; komaan, nu heb je niets meer te verliezen! Je gooit je helemaal bij nummer drie en vier. Fuck die partituren, to hell met die noten! Je begint eindelijk muziek te spelen, sneller en trager, luider en zachter, van harde klanken ponticello naar de warme toets van de arm. De klemtonen op de juiste noten, de gepaste spanning opbouwen tot de hoge noten.

Waarom kon dat niet van in het begin? Dit was muziek spelen, dit was wat je wou!

Het eindverdict is 85%
Ik ben best tevreden. Had je van in het begin muziek gespeeld dan was het 88 of 90% geworden. Maar nu was 85% de correcte uitslag.

Het najaarslijstje

Het werd stlletjesaan tijd om nog eens wat concertjes mee te pikken! Hier het lijstje voor de komende 2 maanden:

- Zaterdag 29/10/11: Toots Thielemans & Friends in de Flagey

Het start dit weekend met Toots Thielemans die in het Europalia/Brasilia met enkele Braziliaanse vrienden ten dans speelt. Eindelijk, maar dan ook eindelijk den Toots eens zien. Naast de grootmeester staan ook volgende mensen op het podium.
Eliane Elias (piano - zang)
Ivan Lins (keyboard - zang)
Airto Moreira (percussie - drums)
Marc Johnson (bassist)
Oscar Castro-Neves (gitaar)

Nadien wel nog een pintje in het Belga-café op het Flagey-plein!

- Zondag 30/10/11: Nationaal orkest van België met solist Yamanda Costa in de Bozar

Leiding : Roberto Minzcuk
Solist : Yamandu Costa : gitaar (niet zomaar gitaar maar eigenlijk een 7-string)

Als we dan toch al in Brussel zijn, kunnen we er evengoed een weekendje van maken. Na een bezoek op zondagmorgen aan de vlooienmarkt op de Zavel trekken we naar de Bozar. Kwestie van in de Zuiderse sfeer te blijven en nog wat Braziliaans temperament op de gitaar op te snuiven. Laat Heitor Villa-Lobos (ik hoop het ook ooit op de gitaar te kunnen spelen) maar los!
 

- Woensdag 30/11/11: Fleet Foxes in Vorst Nationaal

Nog een geweldig verjaardags cadeaut om de maand november af te sluiten. Helemaal woehoe voor de Fleet Foxes. Alleen wat jammer dat het in Vorst Nationaal is. Ik had ze liever in de AB gezien! Maar hey, you can't have it all, right!?

- Woensdag 07/12/11: William Fitzsimmons in het Koninklijk Circus

De kers op de taart van het najaarslijstje! William Fitzsimmons heb ik in het voorjaar in de Botanique gemist maar driewerf hoera ik krijg een herkansing in het Koninklijk Circus. in de Botanique had hij een pak muzikanten bij, dus hoop ik stilletjes dat hij nu solo komt. Neen, een vrouwelijk backing vocal mag ook nog (zie You Tube) maar meer moet hij buiten zijn gitaar en zijn baard echt niet meebrengen.

Vier verschillende locaties en als ik het lijstje zo bekijk ook vier verschillende stijlen; van Jazz naar Klassiek, en van Folk naar Singer-songwriter. Kwestie van wat afwisseling te hebben. Laat het najaar maar komen!

Lagere 3

September is ondertussen al halverwege en het nieuwe schooljaar is al even uit de startblokken geschoten. Zo ook op het conservatorium is een nieuw jaar ingegaan, meer bepaald Lagere 3. Het laatste jaar van de lagere graad.

Na de lagere graad wordt het vak AMV afgesloten. Dus nog één jaartje AMV (Algemene Muzikale Vorming) oftewel notenleer. En daar zal ik niet rouwig om zijn. Die notenleer tot daar toe, dat valt nog wel mee maar hetsolo zingen en het melodisch dictee zullen beiden allerminst gemist worden. Op het eind van de lagere graad gitaar is er ook een openbaar examen. Als in gans uw familie- en vriendenkring mogen komen kijken mochten ze willen. Nu ze moesten maar eens durven, het zou hun beste keer niet zijn.

Na de lagere graad komt dan de middelbare graad (ook 3 jaar) en moet er gekozen worden tussen optie instrument of samenspel. Of naar de Jazz afdeling? Toen ik indertijd de muziekschool aanvatte was dat met het vaste voornemen na 3 jaar resoluut voor de Jazz-afdeling (elektrische gitaar) te kiezen. Maar die klassieke gitaar begin ik hoe langer hoe liever te doen. Beiden combineren is blijkbaar niet toegestaan! En misschien is het puur technisch gezien nog te vroeg voor de Jazz-gitaar?  Ach laat ons eerst maar eens door dit jaartje heen spartelen.

Het is nog steeds een plezier om naar de lessen te gaan. Het kost nog steeds geen moeite, integendeel, om dagelijks een half uur tot een uur te spelen. Het is nog altijd een geweldig leuk gevoel om in grote, oude kamers op een mooie lokatie als het conservatrrium, met zicht op het belfort door het open venster, op je gitaar te zitten tokkelen.

© Peter Willems

In 1886 verhuisde het Brugse muziekconservatorium van het kloostergebouw Sarepta in de Langerei naar het huidige hoofdgebouw gelegen in de Sint-Jakobsstraat. Het gaat hier om het oud herenhuis Van Borssele, voorheen in gebruik als meisjesschool en door vroeger eigenaar van August Valckenair-Thomas in 1867 aan de stad verkocht. Het magazijn dat uitgeeft op het Muntplein zou als orgel- en concertzaal ingericht worden. In 1974 werd het gebouw beschermd als monument.

Muzikaal slot

Het tweede jaar muziekschool werd gisteren in stijl afgesloten op het terras van De Republiek.

Dinsdagavond had ik dus mijn examen gitaar. Ik was in tegenstelling tot mijn examen zang de rust zelve. Vooraf kon in een aanpalend lokaal nog even ingespeeld worden, kwestie van de vingers los te maken en op te warmen. Ik wist dat ik voor het binnengaan van het examenlokaal nog snel even het juiste tempo van de beide nummers moest inoefenen.

Op het moment dat je deur van het examenlokaal opentrekt komen de eerste zenuwen opborrelen. Je groet de driekoppige jury achter een grote tafel gezeten en je keel wordt wat droger. Je stapt naar het stoeltje met pupiter helemaal in het midden van het lokaal bent gestapt en je voelt de kriebels in de buik. Tegen het moment dat je met je gitaar en partituren geïnstalleerd bent, heb je klamme handjes.

Ademen. De tijd nemen om je vingers droog te wrijven. En nog eens kuchen om de droge keel te verjagen. Nog eens die vingers van de linkerhand droogwrijven. Je gitaar een laatste keer positioneren (neen je mag er niet aan denken dat ze halverwege uit je handen glipt). En dan sla je die eerst snaart aan ... je speelt je eerste noten...en je weet dat het goed zit. Je prent jezelf in: "rustig blijven, rustig blijven".

Het eerste nummer, Study on the first string, ging heel goed. Het zelfvertrouwen groeit. De zenuwen ebben weg. En je start minder geconcentreerd aan "Studie Nummer 7". Je voelt dat het tempo niet goed zit....en je tracht bij de sturen. Je voelt dat de melodie en het gevoel er niet helemaal inzit. Je zwoegt maar je weet dat je dit nummer niet meer op rails krijgt.

En voor je het weet zit het examen erop. Balans: één nummer er bonk op en één nummer waar je de fouten kon beperken maar waar het zwoegen was. het was iet minder dan het vorige jaar. Dus ik was best tevreden.

Dat werd 's anderendaags bevestigd door mijn punten: 88%. (I know, i know ik ben een strever). Twee percent minder dan het jaar ervoor, maar mij ga je niet horen klagen.

Het schooljaar werd met de 'volwassen' gitaristen en de leraar afgesloten op een zonovergoten terras. Met de nodige Duvels, Karmelieten en Brugse Zot. Even was het alsof de vakantie begon. De examens die gedaan waren en het gaan drinken van een pint op een terras nadien. Dat was lang geleden en voelde zeer goed aan. Dit compenseerde ruimschoots de "examenstress".

Noot van de redactie: raar, maar toen ik deze morgen op het werk binnenstapte was dat vakantiegevoel plots weg.

Tokkeldag!

Vanavond is het examen gitaar en wordt L2 (Lagere 2) van de muziekschool afgesloten. In tegestelling tot het examen zang heb ik deze keer (nog) geen last van zenuwen. Over mijn gitaar heb ik blijkbaar meer controle dan over mijn stem. Als ik mijn vinger op de juiste fret zet dan speel ik de juiste noot, met mijn stembanden kan ik dat niet garanderen en kan het alle kanten uit. Als je voor de jury staat met je gitaar is het ook wel een pak minder "naakt" dan alleen maar met je stem (misschien moet ik op het volgende examen zang maar eens vragen of ik mezelf niet mag begeleiden op gitaar).

Die kras op het bovenblad van mijn gitaar (mat en dus zonder lak) komt door een uithaal met mijn lange nagels.

De stukken gaan vlot maar misschien is dat net het risico en het dilemma. Als ik de nummers traag speel, kan ik er veel meer gevoel en effect inleggen; en speel ik ze tecnisch het best maar dan speel ik ze te traag eigenlijk. Speel ik ze meer op tempo dan gaat een deel gevoel en effecten weg, stijgt de kans op fouten maar is het wel volgens de normen. Het zal er dus op aan komen om bij het begin van het examen mijn "cool" te bewaren en in het juiste tempo te beginnen (zoiets tussen de twee dus).

Nu helemaal geen zenuwen hebben, zal wel niet lukken. Meestal slaan ze toe bij het eerste foutje dat je maakt. Dan valt een klam warm deken over je lijf en begin het zweten; hetgeen niet bevordelijk is, het spelen met klamme vingers van het angstzweet that is.

En na het examen mogen de lange nagels er eindelijk af. Dus ook niet meer constant bijschuren (met schuurpapier korrel 800, ge kunt er ook uw auto mee simoniseren mocht ge willen). De klassieke gitaar mag dan enkele weken in de kast (heb er de laatste tijd net iets teveel op gespeeld) en er zal weer naar hartelust op de folk- of jazzgitaar gepingeld worden.

William Fitzsimmons. Een pareltje.

Maandag op het werk kreeg ik rond 19 uur nog een sms-je van C, een vriend uit een ver verleden 'from my hometown' in het verre Pajottenland. Of ik geen zin had om die avond mee te gaan naar Les Nuits Botanique. William Fitzsimmons speelde die avond. Natuurlijk had ik zin, maar helaas moest ik die avond werken en kon ik pas rond 22 uur in Brussel. Ook het feit dat ik ook 's anderendaags moest werken, hielp niet echt.

Daarbij ik kende die William Fitzsimmons niet echt... Schaam op mij blijkbaar.

Ik ben dan maar wat gaan googelen. Wat is dat toch gemakkelijk al die multimediatoestanden.

Dus eerst wat lopen snuisteren op Myspace: http://www.myspace.com/williamfitzsimmons. Dan op het werk wat zitten luisteren naar Last fm.
En ook terwijl ik dit aan schrijven staat de William Fitzsimmons Mix (55 liedjes) van You tube op. Ik kan er voorlopig maar niet genoeg van krijgen.

(Euch, ik krijg hier net de hint van de huisgenoten dat ik de koptelefoon moet opzetten)

Mooi. Echt heel mooi. Een beetje veel melancholisch. De mens in kwestie is helemaal geen vrolijke frans. Het zijn allemaal liedjes over triestige dingen of met een depri ondertoon. Maar toch wordt je niet down van de muziek, daarvoor klinkt het te speels.
Ideale muziek om de volgense met de iPod in de hangmat te gaan liggen wegsoezen en dromen van de nabije vakantiestemmingen ......

Merci C.
Het optreden bleek echt goed geweest te zijn. Blijkbaar aangename mens die William Fitzsimmons. Toch wel spijt dus dat ik niet op tijd in Brussel kon geraken.

Nog een tip: So this is goodbye! (neen, het is niet enkel gitaargetokkel, neen!)