G-1000 (2)

Het was vroeg uit de veren geblazen op vrijdag 11 november. Neen, eens niet om te gaan werken. Neen ook niet omwille van de kinders die gemakkelijker lijken op te staan op vrije dagen dan op schooldagen (but can you blame them actually).

Neen, niets van dat alles! Ik had een vroege trein te halen. Ik had een afspraak met de democratie. Want hoe hoogdravend deze zin ook mag klanken. Ik blijf hardnekkig geloven (of is het eerder hopen) dat we nog steeds in een democratie leven en wij het recht (en de plicht zelfs) hebben om onze "stem" te laten horen.

Toen we (mijn echtgenote en ik) enkele maanden terug in onze luie zetel naar de beeldbuis lagen te kijken, zagen we de schrijvan van "Congo", David van Reybrouck, in een of andere talkshow (was het nu De Laatste Show of Villa Vantilt, ik weet het niet meer) zijn G-1000 project uit de doeken komen doen. Wij, wij waren onmiddellijk enthousiast. Neen je kan ons bewzaarlijk en allerminst beschuldigen van tevreden te zijn met de huidige (alhoewel het nu al wat beter is) gang van zaken. Wij wilden daar direct bij zijn, bij die "G-1100, het volk spreekt".
want vinden wij democratie belangrijk? Hell yeah het zal wel zijn niet!

Toen dan in september een onbekend nummer op mijn gsm verscheen, was de eerste reflex natuurkijk de vrees dat het weer een of ander onbeleefd onderzoeksbureau zou zijn. En eigenlijk was het weer zo een onderzoeksbureau maar deze keer gelukkig niet met het vraagje of ik geïnteresseerd was in zonnepanelen, een hondensalons (mocht ik een hond hebben natuurlijk) of in beleggingen zonder risico (ja dat zal wel zijn mocht dat ooit bestaan). Neeneen man, het was met de vraag of ik wou deelnemen aan deG-1000? Moet ik erbij vermelden dat mijn echtgenote vreselijk jaloers was? 

Een tweetal weken voor het event in Tour en Taxis kwam een leuke bonus toen we David Van Reybrouck tegenkwamen op een terras aan het Vossenplein in Brussel. We waren het ganse weekend in Brussel voor een paar optredens en hadden met enkele maten ofgesproken bij Chez Marcel in de Marollen. Na een snelle rondgang op de rommelmarkt gingen we (het was immers hoogzomer eind oktober op het terras zitten voor een uitgebreid ontbijt. De tafel naast ons zat de schrijver met een aantal charmante Nederlandse dames. Wat later kwam ook zijn vriendin de tafel vervoegen. Een van onze vrienden sprak David Van reybrouck aan met de vermelding dat ik een van de kandidaten van de G-1000 was. Ik was blijkbaar de eerste kandidaat die hij tegenkwam. Er ontspon zich al snel een leuk gesprek dat natuurlijk over de G-100 ging maar ook over het schrijven. Maar voornamelijk over trektochten in de bergen en meer bepaald de GR 20 in Corsica. Deze beruchte tocht bleek door nogal wat gasten aan de tafel gedaan te zijn en bij wie hem nog niet gedaan had stond de trektoch hoog op het verlanglijstje. Het ging natuurlijk ook over de mama van de schrijver die toevallig de contactpersoon was in onze regio voor G-1000 en bij ons langskwam om me op de hoogte te brengen van de practische kant van de zaken.
Toevalligheden komenen blijkbaar nooit alleen, 's avonds kwamen we de schrijver nogmaals tegen op de boekenbeurs. Het was dan ook leuk om in zijn column in de Humo te lezen dat hij het ook een leuke ontmoeting gevonden had.

Ok Genoeg geleuterd. Nu over het evenement zelf. De ontvangst met koffiekoeken mocht er zijn. Eigenlijk niet alleen de koffiekoeken maar ook de koffie, de versnaperingen, de broodjes. Het moet gezegd we zijn de ganse dag door de tientallen vrijwilligers flink in de watten gelegd. Na een ontmoetingsronde aan de tafel waarbij toch onmiddellijk naar voor kwam dat bij de meeste kandidaten de nodige scepsis aanwezig was tov het evenement. De meesten waren er  niet zomaar van overtuigd dat het evenement niet gestuurd zou worden. Een aander opmerkelijk feit was toch wel aanwezige frustratie en boosheid tov het huidige politieke bestel en haar politiekers. De regering Di Rupo I zal de komende 2 jaar uit een ander vatje moeten tappen om het vertrouwen in de gezagsdragers van dit landje te herstellen. Maar dit terzijde, we wijken weer af.

Voor elk thema kwam zowel een Frantalige als een Nederlandstalige deskundige (zeg maar prof eigenlijk) het onderwerp inleiden en toelichten door het schetsen van de problemen en het aanreiken van mogelijke oplosssingen.

Nadien mochten we dan zelf door onderlinge discussie en met het nodige overleg zelf met de onderwerpen aan de slag.

Het was haast ontroerend om het onwaarschijnlijk entousiasme bij de kandidaten te zien en de onvermoeibare energie te voelen waarmee gesproken en overlegd werd. Bij ons aan tafel werd steeds met heel veel respect naar elkaar gediscuteerd door de verschillende generaties, taalgemeenschappen en geloofsoveruigingen. Let op het was telkens ook de bedoeling om bij de problematiek van elk thema OPLOSSINGEN aan te reiken en niet enkele gratuite kritiek te spuien (dat zou maar al te gemakkelijk geweest zijn)

Het werd een heel lange en vermoeiende dag maar iederen bleef actief meerwerken.

Je kon de energie bijwijlen in de gigantische zaal voelen. De resulaten werden vrij snel naar voor gebracht en er kwam steeds meer een hoerastemming. 's Avonds kwamen de presidenten van de verschillende deelregeringen (en begot wat hebben we er veel) hun obligate acte de présence geven.
Ik vind het nog steeds raar dat de meeste jurnalisten zowel in de aanloop naar het evenement als achteraf zoveel kritiek hadden.

Een paar weken na de burgertop kregen we een mail met de samevattende resultaten. Vanaf februari gaan 32 mensen (de G-32 dus) bestaande uit een selectie uit de G-1000 aan de slag met deze resulaten tijdens een 3-tal werkweekends (ik hoop stilletjes dat ik erbij ben?)
Tegen juni volgend jaar moeten dan de eindresultaten klaar zijn en zullen ze aan de gezagsdragers van dit verdeelde landje overgedragen worden. Het zou mooi zijn mochten zij er iets mee doen. Het zou getuigen van een echte democratie mochten zij er iets mee doen.

Of ben ik nu terug veel te naïef??