zondag 4 december 2011

G-1000 (2)

Het was vroeg uit de veren geblazen op vrijdag 11 november. Neen, eens niet om te gaan werken. Neen ook niet omwille van de kinders die gemakkelijker lijken op te staan op vrije dagen dan op schooldagen (but can you blame them actually).

Neen, niets van dat alles! Ik had een vroege trein te halen. Ik had een afspraak met de democratie. Want hoe hoogdravend deze zin ook mag klanken. Ik blijf hardnekkig geloven (of is het eerder hopen) dat we nog steeds in een democratie leven en wij het recht (en de plicht zelfs) hebben om onze "stem" te laten horen.

Toen we (mijn echtgenote en ik) enkele maanden terug in onze luie zetel naar de beeldbuis lagen te kijken, zagen we de schrijvan van "Congo", David van Reybrouck, in een of andere talkshow (was het nu De Laatste Show of Villa Vantilt, ik weet het niet meer) zijn G-1000 project uit de doeken komen doen. Wij, wij waren onmiddellijk enthousiast. Neen je kan ons bewzaarlijk en allerminst beschuldigen van tevreden te zijn met de huidige (alhoewel het nu al wat beter is) gang van zaken. Wij wilden daar direct bij zijn, bij die "G-1100, het volk spreekt".
want vinden wij democratie belangrijk? Hell yeah het zal wel zijn niet!


Toen dan in september een onbekend nummer op mijn gsm verscheen, was de eerste reflex natuurkijk de vrees dat het weer een of ander onbeleefd onderzoeksbureau zou zijn. En eigenlijk was het weer zo een onderzoeksbureau maar deze keer gelukkig niet met het vraagje of ik geïnteresseerd was in zonnepanelen, een hondensalons (mocht ik een hond hebben natuurlijk) of in beleggingen zonder risico (ja dat zal wel zijn mocht dat ooit bestaan). Neeneen man, het was met de vraag of ik wou deelnemen aan deG-1000? Moet ik erbij vermelden dat mijn echtgenote vreselijk jaloers was? 



Een tweetal weken voor het event in Tour en Taxis kwam een leuke bonus toen we David Van Reybrouck tegenkwamen op een terras aan het Vossenplein in Brussel. We waren het ganse weekend in Brussel voor een paar optredens en hadden met enkele maten ofgesproken bij Chez Marcel in de Marollen. Na een snelle rondgang op de rommelmarkt gingen we (het was immers hoogzomer eind oktober op het terras zitten voor een uitgebreid ontbijt. De tafel naast ons zat de schrijver met een aantal charmante Nederlandse dames. Wat later kwam ook zijn vriendin de tafel vervoegen. Een van onze vrienden sprak David Van reybrouck aan met de vermelding dat ik een van de kandidaten van de G-1000 was. Ik was blijkbaar de eerste kandidaat die hij tegenkwam. Er ontspon zich al snel een leuk gesprek dat natuurlijk over de G-100 ging maar ook over het schrijven. Maar voornamelijk over trektochten in de bergen en meer bepaald de GR 20 in Corsica. Deze beruchte tocht bleek door nogal wat gasten aan de tafel gedaan te zijn en bij wie hem nog niet gedaan had stond de trektoch hoog op het verlanglijstje. Het ging natuurlijk ook over de mama van de schrijver die toevallig de contactpersoon was in onze regio voor G-1000 en bij ons langskwam om me op de hoogte te brengen van de practische kant van de zaken.
Toevalligheden komenen blijkbaar nooit alleen, 's avonds kwamen we de schrijver nogmaals tegen op de boekenbeurs. Het was dan ook leuk om in zijn column in de Humo te lezen dat hij het ook een leuke ontmoeting gevonden had.



Ok Genoeg geleuterd. Nu over het evenement zelf. De ontvangst met koffiekoeken mocht er zijn. Eigenlijk niet alleen de koffiekoeken maar ook de koffie, de versnaperingen, de broodjes. Het moet gezegd we zijn de ganse dag door de tientallen vrijwilligers flink in de watten gelegd. Na een ontmoetingsronde aan de tafel waarbij toch onmiddellijk naar voor kwam dat bij de meeste kandidaten de nodige scepsis aanwezig was tov het evenement. De meesten waren er  niet zomaar van overtuigd dat het evenement niet gestuurd zou worden. Een aander opmerkelijk feit was toch wel aanwezige frustratie en boosheid tov het huidige politieke bestel en haar politiekers. De regering Di Rupo I zal de komende 2 jaar uit een ander vatje moeten tappen om het vertrouwen in de gezagsdragers van dit landje te herstellen. Maar dit terzijde, we wijken weer af.

Voor elk thema kwam zowel een Frantalige als een Nederlandstalige deskundige (zeg maar prof eigenlijk) het onderwerp inleiden en toelichten door het schetsen van de problemen en het aanreiken van mogelijke oplosssingen.

Nadien mochten we dan zelf door onderlinge discussie en met het nodige overleg zelf met de onderwerpen aan de slag.

Het was haast ontroerend om het onwaarschijnlijk entousiasme bij de kandidaten te zien en de onvermoeibare energie te voelen waarmee gesproken en overlegd werd. Bij ons aan tafel werd steeds met heel veel respect naar elkaar gediscuteerd door de verschillende generaties, taalgemeenschappen en geloofsoveruigingen. Let op het was telkens ook de bedoeling om bij de problematiek van elk thema OPLOSSINGEN aan te reiken en niet enkele gratuite kritiek te spuien (dat zou maar al te gemakkelijk geweest zijn)

Het werd een heel lange en vermoeiende dag maar iederen bleef actief meerwerken.

Je kon de energie bijwijlen in de gigantische zaal voelen. De resulaten werden vrij snel naar voor gebracht en er kwam steeds meer een hoerastemming. 's Avonds kwamen de presidenten van de verschillende deelregeringen (en begot wat hebben we er veel) hun obligate acte de présence geven.
Ik vind het nog steeds raar dat de meeste jurnalisten zowel in de aanloop naar het evenement als achteraf zoveel kritiek hadden.

Een paar weken na de burgertop kregen we een mail met de samevattende resultaten. Vanaf februari gaan 32 mensen (de G-32 dus) bestaande uit een selectie uit de G-1000 aan de slag met deze resulaten tijdens een 3-tal werkweekends (ik hoop stilletjes dat ik erbij ben?)
Tegen juni volgend jaar moeten dan de eindresultaten klaar zijn en zullen ze aan de gezagsdragers van dit verdeelde landje overgedragen worden. Het zou mooi zijn mochten zij er iets mee doen. Het zou getuigen van een echte democratie mochten zij er iets mee doen.

Of ben ik nu terug veel te naïef??

dinsdag 22 november 2011

Najaarslijstje Update

Eind oktober publiceerde ik mijn najaarslijstje(Najaarslijstje). Veel te voorbarig natuurlijk. Hoog tijd voor een update.

- Zondag 27/11/11: Nacht van de akoestische gitaar in het Paleis voor Schone Kunsten

Leiding & Gitaar : Fabio Zanon
Gitaar: Ulisses Rocha
Gitaar: Rogério Caetano
Gitaar: Marcus Tardelli
Gitaar: Paulo Belinati
Gitaar: Odaïr Assad
Gitaar: Brasil Buitar Duo (Joäo Luiz & douglas Lora)

Als would-be gitarist kon ik dit optreden in het kader van Europalia/Brasilia gewoonweg niet aan mij voorbij laten gaan. Zanon staat bekend als één van de beste gitaristen ter wereld. Meer bepaald één van de beste vertolkers van Heitor Villa-Lobos (ik hoop het ook ooit op de gitaar te kunnen spelen). Ulisses Rocha is dan weer een topper in brazilië. Maar een land met zoveel gitaristen maakt van hem ook een werledtopper. Geruchten gaan dat Yamandu Costa (die we de vorige keer reeds mochten bewonderen) ook weer van de partij zou zijn. Laat maar komen!

Fabio Zanon

 Marcus Tardelli

 Ulisses Rocha

Rogério Caetano

We gaan ook deze keer weer een daguitstap van maken. Het ontbijt op het Vossenplein is danig meegevallen dat we opnieuw gaan. Toen zaten we toevallig naast David Van Reybroeck (u weet wel van Congo) op het terras, hetgeen een mooi geanimeerd gesprek over de G-1000 (wat me er aan herinnert dat ik dringend een verslagje moet schrijven) opleverde. Toffe mens en knap gezelschap bij zich. Daarna gaat het richting Tuut en Cocoon op de Heizel of de indinanen van Brazilië in het Jubelpark.
En na het optreden plannen we nog een (klein) stapje in het Brusselse nachtleven.


- Woensdag 30/11/11: Fleet Foxes in Vorst Nationaal

Nog een geweldig verjaardags cadeaut om de maand november af te sluiten. Helemaal woehoe voor de Fleet Foxes. Alleen wat jammer dat het in Vorst Nationaal is. Ik had ze liever in de AB gezien! Maar hey, you can't have it all, right!?


- Woensdag 07/12/11: William Fitzsimmons in het Koninklijk Circus

De kers op de taart van het najaarslijstje! William Fitzsimmons heb ik in het voorjaar in de Botanique gemist maar driewerf hoera ik krijg een herkansing in het Koninklijk Circus. in de Botanique had hij een pak muzikanten bij, dus hoop ik stilletjes dat hij nu solo komt. Neen, een vrouwelijk backing vocal mag ook nog (zie You Tube) maar meer moet hij buiten zijn gitaar en zijn baard echt niet meebrengen.



- Maandag 23/01/12: The Black Keys in het Lotto Arena te Antwerpen

Eindelijk! Eindelijk! The Keys. Ik had vorig jaar tickets voor hun optreden in l' Laéronef te Lille maar helaas beslisten de heren Patrick en Dan (ik weet het, zeer vrijpostig om die mensen gewoonweg met hun voornaam te tutoyeren) door te breken en enkel nog in grote zalen te spelen (idem Fleet Foxes in Vorst eigenlijk). De kleine zaal van l' Aéronef werd driewerf helaas geschrapt. Maar de revanche komt januari in de Lotto Arena. Samen met mijn klein broertje van 38 jaar, kwestie van hem goed op te voeden.



Vier verschillende locaties alweer. Kwestie van wat afwisseling te hebben. Laat het najaar maar komen!

zondag 20 november 2011

Je kan ze bezwaarlijk beschuldigen een ruggegraat te hebben!

Bij het lezen van mijn vrijdagskrant tijdens de lunch op zaterdag toch wel eens goed zitten gniffelen.

En wel hierom:

Gunther D., met de D van dol

Gunther D., lokt Lieve Blanquaert in de val

'Kan mezelf wel voor het hoofd slaan'



Niets zo leuk als een bende "Beeveetjes" die zichzellf al teveel au sérieux nemen om je aan te ergeren. Overal als de pinken bij om hun gedachtje te gaan verkondigen. Te pas en te onpas worden ze, op om het welke welke zender, door om het even welke presentator, van om het even welk programma of krant, erbij gesleurd om hun gedacht te komen zeggen of ons te verbliden met hun verlichte geest.

Alles kan, alles mag, met een air van hier tot aan de maan en terug als het moet. Een Nic Baltazar, nochtans geen slecht regisseur, wordt plots een milieudeskundige? Geen enkel probleem en hop de vlieger op en naar de klimaattop in Kopenhagen (die dan natuurlijk een muis baarde).
Een expert nodig over Toetanchamon op radio 1? Hopperdehop daar is Axl Peleman, prima muzikant en fantastisch bassist, en blijkbaar ook een egyptoloog na zijn uren.

Hahaha! Maar heel, heel af en toe is er gerechtigheid. Heel af en toe komen ze zichzellf tegen. Heel af en toe vallen ze door de mand en zetten ze zichzelf in al hun alomwetendheid voor schut.

En sorry, ik weet dat het niet mooi is, maar dan kan ik het niet nalaten om te gniffelen. Ik weet het, enig sarcasme en binnenpretjes zijn mij niet vreemd.

zaterdag 19 november 2011

Crossing border

Het is dit weekend Crossing Border festival in Antwerpen. Een festival van muziek en litteratuur.


Het festival gaat zowel door in de geweldige Bourlaschouwberg als in de Arenergschouwberg.

Vandaag kan je er Josh T. Pearson bewonderen.

















En morgen James Vincent McMorrow.


















Dus als je vandaag en/of morgen niets te doen, maak dan nondeù£$%µ*me dat ge in Antwerpen zijt, dat ge goed en aandachtig luistert en dat ge hard in uw handen klapt 'alst' goed is!

En damned, neen ik zal daar niet zijn, neen! Ik zit hier met crossing borders op het werk! Het kan niet elke week feest zijn, begot!

woensdag 9 november 2011

Toiletbezoek

Ik weet het, het is niet echt een smakelijk onderwerp!
Dus:
Indien u aan tafel zit.
Of indien u iets aan het knabbelen bent.

Gelieve dan te stoppen met lezen.

Het toiletbezoek ten huize Weerenwind is sinds de boekenbeurs een rijkere belevenis geworden.
Om nu te stellen dat er reikhalzend naar uitgekeken wordt, zou een brug te ver zijn maar het is opmerkelijk dat het toiletbezoek sinds de boekenbeurs gemiddelde genomen langer duurt dan ervoren.

Waarom? Waarom? Daarom!


Ook het jonge grut heeft kleinekamerlitteratuur ter beschikking! Onze jongsten heeft sindsdien de mond vol over "op uw muile kloppen". Dus pedagogisch zijn we ook weer goed bezig! 


Dank u Kama! Dank u Jonas! Voor het rijker maken van ons toiletbezoek. Er ook wel een nadeel aan verbonden! Vervelend is wel dat je benen beginnen slapen na een half uur. 
Mijn vraag aan jullie: hebben jullie ook litteratuur voor het enige plekje tegenwoordig waar je nog ongestoord kan lezen?

maandag 7 november 2011

Kookeet

Aan het feestweekend bleek vorige week maar einde te komen. Op maandag werd er met Kookeet nog een klein stukje aangebreid.


Geen enkele stad telt zoveel sterrenrestaurants als Brugge. Dat is leuk natuurlijk. Zelfs iets om  ietwat fier op te zijn. Maar het is natuurlijk niet zo dat je daar wekelijks van geniet. De deuren van de sterrenrestaurants plat lopen, lijkt me toch wel net iets te kostelijk.

Het zonnetje scheen volop over de Brugse markt. Er was natuurlijk flink wat volk maar gelukkig ook net niet teveel volk. Er heerste een gezellige drukte en een aangenaam sfeertje. Iedereen maakte galant plaats vrij voor iedereen die kwam aanschuiven aan de receptietafels.

  

Via Kookeet wil de stad Brugge de Brugse gastronomie in de kijker stellen. Ok mooi! Maar het is met andere woorden hét moment om tegen democratische prijzen van al dat sterrenlekkers te kunnen proeven.
 

Ik stond, mijn eigen sarcastische zelve zijnde, eerst wat sceptisch tegenover het ganse gedoe. Ik vreesde een beetje een "Komen-eten-de cuisson-is-niet-goed"-toestanden. Maar de vrouw des huizes wist me, zoals zo vaak, te overhalen mee te gaan. En het moet gezegd; ze had gelijk. Overschot van gelijk. Ik was achteraf blij van al het lekkers geproefd te hebben. En mensen, lekker was het. Moet dat nog gezegd?

Wij gingen voor (in willekeurige volgorde)

  • Tête pressée - Pieter Lonneville
       Twee zoute hosties: zoute hostie met anijs-yoghurt en gebakken makreel, zoute hostie   
        met bloempkool en kokkels
  • De Jonkman* - Filip Claeys
       Kippenoester gegrild op de Big Green Egg met linzen en karnemelk
  • De Karmeliet *** - Geert Van Hecke
       Konijnschouder met ganzenlever
  • Aneth* - Paul Hendrickx
       Zeetong a la meunière, kwartelspiegeltje, soepje van aardappel en truffel met broodkrokantjes
  • Restaurant Patrick Devos - Patrick Devos
       Sint-Jacobsvruchten, snijbiet en wokgroenten, gelei van citroengras en gember en een sausje van
       Lait Collection Grenada 44
  • Hertog Jan** - Gert Mangeleer
       Créme van polderaardappel, vanille en geschaafde mignolettekaas
  • The Chocalate Line - Dominique Persoone
       Magic chocolate mushrooms

Dit alles begeleid door een lekkere Gaillac!

En wat was nu het lekkerst? Onze voorkeur ging uit naar de Jonkman en Aneth. alleszins voor herhaling vatbaar.

  

zondag 6 november 2011

VIP

Very Important Person

Wij, wij zijn heel gewone mensen zoals gulder allemaal (kies maar zelf of ge u aangesproken voelt of niet, maar het zegt in elk geval veel over uzelf)
Maar, maar, maar .....elk jaar beleven mijn épouse et moi ons eigenste Vip-moment op de boekenbeurs. Elk jaar worden we uitgenodigd voor de opening van de boekenbeurs (samen met al die andere vips that is, zowat de helft van Vlaanderen dus). Niet dat we streken hebben ofzo maar we verkleden ons dan arty farty en doen dan zo onwaarschijnlijk mogelijk intellectueel, wij.


Neen we blijven gewoon plebs, geen kans op premières, nooit uitgenodigd op feestjes van Story, Dag Allemaal, Humo, Goedele of andere Vlaamse Kwaliteitsbladen. Neen voor ons, normaal volk, geen Rode loper, geen filmpremières, geen Nacht van Exclusief en ook geen gala's van de zoveelste voetbalprijs wielrennersfiets of kasseisteen. Neen daar worden wij allemaal niet op gevraagd!

Maar driewerf hoera voor de opening van de boekenbeurs want dan mogen wij telkens als Vips's gaan. Man, man, dan zijn wij de hipsters jong! Om dan overal van de gratis (sparen wij daar even de volle 16 Euro uit) en voor niks chips, nootjes, bubbels en broodjes te gaan schransen. Dan kunnen wij naar hartenlust "beevee's" gaan spotten. En lachen met het feit dat ze allemaal zelf beginnen te geloven dat ze een boek geschreven hebben. Het is ook maar één klein werkwoordje verschil nietwaar tussen "boeken schrijven" en "boeken laten schrijven". Dan gaan wij in levende lijve checken waarom Kristien Hemmerechts zo kwaad is op al die andere, zonder twijfel, veel mediageilere schrijvers. Of Herman Brusselmans nog geen jonge blonde chick met te diep uitgesneden decolleté binnengedraaid heeft? Of Bert A geen traan staat weg te pinken bij een of ander ontroerend boek? Of Ruth Joos wel een cultuurpaus is? Of Pascale Naessens effectief zulke onnozele botje met nepbont draagt waardoor de heer P Jambers een klein oud ventje lijkt?

Nu aan alle schone liedjes komt een eind en na een paar uren trekken we huiswaarts om weer gewone mensen te worden.

Belangrijk detail: buit van de avond: Paul Theroux met De spoorwegcarrousel. De revisited had ik al gelezen en dus hoog tijd voor het eerste exemplaar. en ze moeten niet allemaal van de Bib komen die boeken.

donderdag 3 november 2011

Het weekend! Full option indeed my dear!!!!

Het weekend ligt alweer een halve week achter ons. Hoog tijd voor een verslag. Het weekendje Brussel mocht er best zijn. Nadat we de kinders in veilige bewaring hadden gegeven met voldoende spijs en drank om het weekend te overleven, trokken we richting grootstede. In deze metropolisregio trokken we de weide wereld in met een Vietnamees middagmaal. Als digestief trokken we naar het Jubelpark om de Indianen van Brasilia te gaan bezoeken. Maar dat was buiten de waard, zijnde in dit geval de conciërge, gerekend. Het is toch logisch dat als de tentoonstelling om 17 uur zijn deuren sluit, je om 16 niemand meer binnenlaat! Que??????
Maar we lieten het niet aan ons hart komen en gingen dan maar een terras verkennen aan de Tervuurse Steenweg, het was immers toch lente dit weekend.



Na opnieuw een maaltijd uit verre contreien, met name een pizza in het zuiderse Elsene (die voorwaar verrukkelijk was) togen we naar het prachtig gerestaureerde Flagey-gebouw. Gelukkig maar dat men dergelijke cultuurtempels blijft subsidiëren (zou dat blijven in nabije toekomst van volksreferendumhoudende Grieken of besparende Belgische regeringen in spe).


Het optreden dus. Toots Thielemans and Brasilian friends. Lang geleden, ergens in de jaren tachtig, nam Toots een Bossa plaat op met deze Brazilianen. Spetterende Bossa Nova met een "ketje" dat een ware thuismatch speelde. Het wederzijds respect droop net iets te stroperig het podium af, maar wat ben je met plezier geneigd om deze Brusseleir alles te vergeven en met een glimlach alles met de mantel der liefde te bedekken. Ik ben blij dat ik de grootmeester van de mondmuziek heb mogen aanschouwen. En nog een ontdekking gedaan; het wordt hoog tijd (woensdag in de bib dus) dat ik mij eens wat verder verdiep in de muziek van Antonio Carlos Jobim (een groot gitarist en songschrijven).


Na het optreden dat eindigde met een staande ovatie (wat had je anders gedacht) togen we richting Belga-café. Tja dat is alle wat ik vind dat een café zou moeten zijn. Ik zou er dagelijks in de voormiddag mijn koffie en mijn krant kunnen gaan lezen. Ik zou er elke dag in de namiddag bij een koffie gerust een uur mijn kunnen zitten lezen (3 werkwoorden na elkaar mag dat?).

Zondagmorgen via de Zavel naar de Marollen. Wat is er leuker dan op een zonnige lentedag ergens eind oktober om de vlooienmarkt op het Vossenplein te gaan rondneuzen? Wel ik zal het u zeggen: een terras doen op de Vossenmarkt en daar uitgebreid ontbijten met verse eitjes en "een goei sjatte café". En wat is de wereld klein, aan de tafel naast ons zat David Van Reybrouck (je weet wel van Congo). Maar ook de man achter de G 1000. Dus waren we al snel in een heel aangenaam gesprek gewikkeld. Maar het werd hoog tijd om ons naar de Bozar te begeven voor het tweede optreden van het weekend.


De Flagey mag er wezen als zaal, maar ook de Bozar is een juweeltje. Het was een klassiek orkest dat zuiderse passie speelde. Met als absolute hoogtepunt de gitarist Yamandu Costa (grootmeester op de 7-snarige gitaar die zelfs midden in het stuk al spelend werd herstemd)). Onwaarschijnlijk. Echt onwaarschijnlijk virtuoos maar ook buitengewoon zoals hij zichzelf (mind you met het Nationaal Orkest van België) begeleidde met gezang en gefluit. Driemaal terugkomen voor nog een indrukwekkender stuk (ik heb muzikanten met open mond zien kijken) en een staande ovatie was zijn deel! Driewerf hoera voor Yamandu!


Na het optreden dronken we nog een cocktail in het Braziliaans café en dan was het de autostrade op richting Antwerpen. Op de parking in Rumst nog snel snel omkleden in de auto, ergens tussen twee trucks en naar de opening van de Boekenbeurs om Vips te gaan spotten!

vrijdag 28 oktober 2011

Het najaarslijstje

Het werd stlletjesaan tijd om nog eens wat concertjes mee te pikken! Hier het lijstje voor de komende 2 maanden:

- Zaterdag 29/10/11: Toots Thielemans & Friends in de Flagey

Het start dit weekend met Toots Thielemans die in het Europalia/Brasilia met enkele Braziliaanse vrienden ten dans speelt. Eindelijk, maar dan ook eindelijk den Toots eens zien. Naast de grootmeester staan ook volgende mensen op het podium.
Eliane Elias (piano - zang)
Ivan Lins (keyboard - zang)
Airto Moreira (percussie - drums)
Marc Johnson (bassist)
Oscar Castro-Neves (gitaar)

Nadien wel nog een pintje in het Belga-café op het Flagey-plein!


- Zondag 30/10/11: Nationaal orkest van België met solist Yamanda Costa in de Bozar

Leiding : Roberto Minzcuk
Solist : Yamandu Costa : gitaar (niet zomaar gitaar maar eigenlijk een 7-string)

Als we dan toch al in Brussel zijn, kunnen we er evengoed een weekendje van maken. Na een bezoek op zondagmorgen aan de vlooienmarkt op de Zavel trekken we naar de Bozar. Kwestie van in de Zuiderse sfeer te blijven en nog wat Braziliaans temperament op de gitaar op te snuiven. Laat Heitor Villa-Lobos (ik hoop het ook ooit op de gitaar te kunnen spelen) maar los!
 


- Woensdag 30/11/11: Fleet Foxes in Vorst Nationaal

Nog een geweldig verjaardags cadeaut om de maand november af te sluiten. Helemaal woehoe voor de Fleet Foxes. Alleen wat jammer dat het in Vorst Nationaal is. Ik had ze liever in de AB gezien! Maar hey, you can't have it all, right!?


- Woensdag 07/12/11: William Fitzsimmons in het Koninklijk Circus

De kers op de taart van het najaarslijstje! William Fitzsimmons heb ik in het voorjaar in de Botanique gemist maar driewerf hoera ik krijg een herkansing in het Koninklijk Circus. in de Botanique had hij een pak muzikanten bij, dus hoop ik stilletjes dat hij nu solo komt. Neen, een vrouwelijk backing vocal mag ook nog (zie You Tube) maar meer moet hij buiten zijn gitaar en zijn baard echt niet meebrengen.



Vier verschillende locaties en als ik het lijstje zo bekijk ook vier verschillende stijlen; van Jazz naar Klassiek, en van Folk naar Singer-songwriter. Kwestie van wat afwisseling te hebben. Laat het najaar maar komen!

donderdag 27 oktober 2011

Darwin aan de Belgische Kust

Survival of the fittest!

We zaten onlangs op zee, ergens tussen Oostende en Raversijde, toen dit kleine kereltje plots in de kuip kwam aangeland. Parmantig zette hij zich in de buurt van het flesje Cola. Hij was niet in het minst onder de indruk van ons.


Hij zeilde een half uurtje met ons mee en liet zich gewillig en uitgebreid fotograferen. Hij kreeg wat kruimeltje gevoederd maar weigerde de zeilen te trimmen. Ook gewichtstrim, het gewicht naar loef verplaatsen, was niet aan hem besteed.



In de buurt van Raversijde voelde hij zich voldoende uitgerust. Of had hij geroken dat we dichter bij de kust gekomen waren? Of had hij genoeg van ons gepalaver? Ging hij niet akkoord met onze politieke standpunten? Of waren we gewoon te traag voor hem?

Hij hield voor bekeken bij ons en vloog eerst de verkeerde kant uit richting Engeland. Bedacht zich tijdig en vloog daarna vlot richting Belgische kust.

Wij konden het diertje mooi volgen en onze bezoeker had bijna het strand bereikt toen uit het niets een meeuw kwam opduiken.
wat volgde was een waar luchtgevecht. Als echte Spitfires en Messerschmitts in de Slag om Engeland gingen ze rond elkaar cirkelen, alsmaar lager en lager tot het plecht beslecht werd in het water.

Jammer genoeg haalde onze zoetwatermatroos het net niet. Even later was er gewoon weer een mooie zonnige dag en een rimpelloze zee.

Iemand enig idee om welk vogeltje het gaat? Een waterspreeuw (Cinclus cinclus)?

maandag 24 oktober 2011

G 1000! Here i come!

Laatstleden kreeg ik een telefoontje met de vraag of ik wou meedoen. Aan de G1000. Of het burgermanifest van onder andere David Van Reybrouck (uweetwel van Congo). Ok, ok, Francesca Vanthielen loopt daar ook rond maar eigenlijk ben ik niet zo aan dat mens ondanks haar knappe benen.

Hell Yeah of ik wou meedoen.

Zijn we voor democratie of niet? Het is niet dat we de laatste tijd nog fier kunnen zijn op onze gezagsdragers. Het is al wel even geleden dat we onze politici nog "goed bezig" wisten toe te roepen op zondagmorgen tijdens "De Zevende Dag".

Even zin mijn gal te gaan spuien?
Tzalwelzijn!
Even zin om een aantal oplossingen te gaan aanbieden? Tzalnognietmindervantzalwelzijn!


Na het telefoontje kreeg ik 's anderendaag een vriendelijke dame aan de lijn. Met de vraag eens af te spreken om een aantal practische zaken te regelen. Zo gezegd en zo gedaan. Leuke bonus; de vriendelijke dame in kwestie bleek de mama van de Congoschrijver te zijn.

Dus op 11 november zal ik mijn eigen democratische zelve naar Tour & Taxis begeven om mijn democratisch burgerrecht te gaan claimen.

Of ben ik nu zo naïef om te geloven dat we de politieke pummels nog gaan overtuigen om naar ons te luisteren.

Wordt vervolgd!

zondag 16 oktober 2011

Update

Oeps. Mijn laatste post was van bijna een maand geleden. Alweer een maand voorbij zonder het te beseffen. Hoe vaak alweer niet gezegd: " Och daar ga ik over schrijven". Of: "Nu ga ik me zetten en echt de tijd nemen omeen stukje schrijven". Maar neen. En steeds maar weer kwam het er niet van. Het ergste van al is dat het de voorbije maand niet echt druk was.
Ik ga dringend moeten cursussen; time managemant of mindmapping zijn aangewezen!


Te druk met het genieten van de nazomer? Misschien wel. Alleszins een paar fantastische BBQ's achter de rug. Eentje rustig met vrienden en de kindjes op een stralende zondag. En één wild "vuurfeestje" met maten. Voorzien van Whisky, vlees op het open vuur, sigaren en een nachtelijke wandeling van een bende zatte venten in het bos met onweer op de achtergrond. Moet erbij vermeld worden dat verdwalen ons deel was.

Daarnaast ook volop de laatste verbouwingen aan het plannen, de kinderkamers moeten af voor ons Konijn (ze zit begot al in het zesde) richting humaniora trekt. Alles lag vast maar op het laatste toch maar het ganse plan omgegooid.

Mijn 42ste verjaardag gevierd in september. Twee-en-veertig! Stel u voor. Dat waren waren vroeger verschrikkelijk oude mensen die van 42. Slik!

Veel naar Pink Floyd geluisterd. Ik weet niet waarom, maar af en toe komen die klassiekers bovendrijven (zou dat iets te maken hebben met die 42).Veel naar de nieuwe van de Foo Fighters geluisterd (Wasting Light, een verjaardagscadeau).

Onwaarschijnlijk genoten van Norwegian Wood van Marukami. Mooi. Breekbaar mooi. Verslavend zelfs. Maar het kreeg een scherp kantje toen plots met een zelfmoordpoging geconfronteerd werden.

maandag 19 september 2011

Lagere 3

September is ondertussen al halverwege en het nieuwe schooljaar is al even uit de startblokken geschoten. Zo ook op het conservatorium is een nieuw jaar ingegaan, meer bepaald Lagere 3. Het laatste jaar van de lagere graad.


Na de lagere graad wordt het vak AMV afgesloten. Dus nog één jaartje AMV (Algemene Muzikale Vorming) oftewel notenleer. En daar zal ik niet rouwig om zijn. Die notenleer tot daar toe, dat valt nog wel mee maar hetsolo zingen en het melodisch dictee zullen beiden allerminst gemist worden. Op het eind van de lagere graad gitaar is er ook een openbaar examen. Als in gans uw familie- en vriendenkring mogen komen kijken mochten ze willen. Nu ze moesten maar eens durven, het zou hun beste keer niet zijn.

Na de lagere graad komt dan de middelbare graad (ook 3 jaar) en moet er gekozen worden tussen optie instrument of samenspel. Of naar de Jazz afdeling? Toen ik indertijd de muziekschool aanvatte was dat met het vaste voornemen na 3 jaar resoluut voor de Jazz-afdeling (elektrische gitaar) te kiezen. Maar die klassieke gitaar begin ik hoe langer hoe liever te doen. Beiden combineren is blijkbaar niet toegestaan! En misschien is het puur technisch gezien nog te vroeg voor de Jazz-gitaar?  Ach laat ons eerst maar eens door dit jaartje heen spartelen.

Het is nog steeds een plezier om naar de lessen te gaan. Het kost nog steeds geen moeite, integendeel, om dagelijks een half uur tot een uur te spelen. Het is nog altijd een geweldig leuk gevoel om in grote, oude kamers op een mooie lokatie als het conservatrrium, met zicht op het belfort door het open venster, op je gitaar te zitten tokkelen.

© Peter Willems
In 1886 verhuisde het Brugse muziekconservatorium van het kloostergebouw Sarepta in de Langerei naar het huidige hoofdgebouw gelegen in de Sint-Jakobsstraat. Het gaat hier om het oud herenhuis Van Borssele, voorheen in gebruik als meisjesschool en door vroeger eigenaar van August Valckenair-Thomas in 1867 aan de stad verkocht. Het magazijn dat uitgeeft op het Muntplein zou als orgel- en concertzaal ingericht worden. In 1974 werd het gebouw beschermd als monument.

zaterdag 17 september 2011

Onverwacht bezoek aan het ontbijt deze ochtend!

Zaterdagochtend.
We zitten met zijn allen aan de ontbijttafel met zicht op de tuin. Iedereen is gekleed en gewassen.Het ontbijt net achter de kiezen. Klaar voor de turnles en het zwembad. Toen plots deze leuke kerel in ongevraagd in onze tuin tevoorschijn kwam.


Een eekhoorntje begot. De kinderen brullen het uit van enthoesiasme. Onze ongenode gast trekt zich van al deze consternatie niets aan en neemt onbewogen de tijd om onze tuin grondig te verkennen. Doodleuk komt hij tot voor onze neus aan de venster zitten. Parmantig klimt hij wat op palen en houtwerk. Gaat eens kijken of hij onder het afdak wat eetbaars vindt.




Wij hebben alle tijd van de wereld om wat foto's te schieten. Niet dat het kereltje (of jufrouwtje) zo stil zit maar toch ....

Na de boomhut van de kinderen nog eens grondig geïnspecteerd te hebben, besluit hij onze tuin te verlaten via dezelfde weg als hij gekomen is, via de pruimenbomen.

De kinderen hopen al volop dat hij morgen gaat terugkomen. Hij mag de boomhut gebruiken als huis. Ze hebben al nootjes in de hut klaar gelegd.

Ik ben eens benieuwd of we hem nog gaan zien de komende weken of dagen.

dinsdag 13 september 2011

Gimme gimme: My great escape

Soms, zo heel af en toe heb ik wel eens last van jaloezie. De laatste weken meer bepaald iedere donderdagavond. Zo rond 21 uur op BBC Two. Dan wil ook wel eens zo "great escapen"!

Het principe van het programma is poepsimpel. Je neemt een prachtige plaats. Liefst een beetje ruig. Groene tafel-laken-weides-die-uitlopen-op- rotsen- en-kliffen met een wit romantisch huisje nabij een strand. Liefst bij een beetje een ruwe zee of course. Zo een huis waarvan iedereen denkt: "Hmm, zo'n vakantiehuisje wil ik ook wel". Pas op het wordt nog leuker. Dan begeef je je daar ter plaatse in de prachtige natuur en probeert je je steentje bij te dragen aan het behoud ervan. Door te gaan duiken. Door gewoon zoveel mogelijk op zee te gaan met een boot (wat een opgave miljaar) en naar walvissen en dolfijnen te spotten. Zoveel mogelijk foto's te trekken. Af en toe een dier te redden. En tussendoor voor het TV-program quoi, wat socializen met de lokale bevolking.

Man ik wil dat ook zo graag doen!!! Daar kan ik uren over wegdromen; net voor het indommelen 's avonds of bij het uit de ruiten van de trein staren onderweg naar mijn werk.


We zijn naar Monty Hall's Great Irisch Escape beginnen kijken daar het zich afspeelt in het fantastische Ierse boerengat Roundstone! In een ver verleden had ik het fantastische genoegen om voor Europees projekt een paar jaar intensief te mogen samenwerken met Fransen en Ieren. De Ieren kwamen uit het goddelijke Connemara. Meer bepaald Clifden. Maar telkens als we naar het groene eiland trokken, verbleven we in het feeërieke Roundstone. Na een paar jaar Guinnes, Wiskey en Putchin drinken kan je de Ieren best smaken.

En wat Roundstone betreft? Dat is de hemel op aarde voor de buitenmens. Een dorpje gelegen tussen de haven en een berg (Errisbeg) te midden van bogland (land van tufvelden). Met voor het dorp een prachtig eiland vol groene velden en witte huisje die een prachtige baai van het blauwste water overschouwen afgezoomd met prachtige stranden tusen de rotsen.

Voor wie wil gaan? Niet twijfelen, pak het vliegtuig richting Galway en dan naar het volgende adres: Errisbeg Lodge

En kijk het geluk lacht me toe! Door het schrijven van deze post ben ik er achter gekomen dat ze nu op 8 TV een van de eerdere episodes van Monty Hall's Great Escapes uitzenden. Hier een voorproefje.



Voor wie er niet genoeg van kan krijgen zijn er de boeken:

Monty Hall's Great Island Escape
Monty Hall's Great Hebridean Escape
Monty Hall's Great Irish Escape

http://www.montyhalls.co.uk/home

zondag 11 september 2011

Een mens heeft zo zijn gewoontes en rituelen

Ik drink mijn koffie niet graag uit een tas. Als het maar even kan, dan mag dat voor mij een mok zijn.

Als ik aan het werken ben dan moet daar een mok (met koffie in de voormiddag, met thee in de namiddag en avond) op mijn bureau staan. Een groot deel van de tijd staat die mok daar gewoon koud te worden. En soms als ik echt in de flow ben dan kan dat drankje daar evengoed 2 uur onaangeroerd staan afkoelen. Uiteindelijk drink ik het dan wel koud uit maar zonder mok in de buurt gaat dat niet. Ook met een gewone tas gaat dat niet. Mijn koffie smaakt mij ook niet zo goed in een tas als in een mok. Op café kan het soms niet anders maar toch ... geef mij maar een mok.


Ook op mijn werk worden er met een mok sloten koffie naar binnen gegoten. we beginnen op een onmenselijk vroeg uur en zonder een mok met kofiie gaat dat niet.
 

En als ik al helemaal in de luxe ben van tijd te hebben. En helemaal alleen thuis. Aan onze keukentafel met barkrukken. En dan de gazet kunnen lezen. Wel dan mag daar een koeksken bij, jawel. Speculoos en dan liefst Lotus! Maar rond Sinterklaas mag dat speculaas zijn (met speculaas- of koekkruiden in).

vrijdag 9 september 2011

September Jazz

Zaterdag 8 september 2011 om 18u30.

Zoals elk jaar schiet De Werf  het nieuwe Jazz-seizoen op gang met September Jazz. Het gratis, sfeervolle openlucht festival(letje) in de stedelijke basisschool Ganzeveer in 't Bilkske (een van de leukste buurten van Brugge samen met Sint-Anna eigenlijk).

Wie er de voorbije jaren bij was, weet dat dit een niet te missen afspraak is voor wie de Jazz na aan het hart ligt. Roots of Jazz is het thema van deze 15de editie.

Programma:

VAGANEE - DEL FERRO GROUP (B/NL)
Frank Vaganée altsax
Mike del Ferro piano
Jos Machtel contrabas
Hans van Oosterhout drums

ABRAHAM BURTON QUARTET (USA)
Abraham Burton tenorsax, sopraansax
Eric McPherson drums
David Bryant piano
Dezron Douglas contrabas

VINCENT HERRING FUNK PROJECT ft. RICHIE GOODS (USA)
Vincent Herring altsax
Danny Grissett piano & Fender Rhodes piano
Richie Goods el. bas
Joris Dudli drums

woensdag 7 september 2011

Hebbeding: Moleskine

I'm a sucker for gadgets.


Als ik vertrek, naar het werk, een optreden of wat dan ook, dan zijn er een aantal attributen die onmisbaar zijn en die noodzakelijkerwijs in de messenger bag gepropt worden. Dat gaat van schrijfgerief of een digitaal fototoestel tot een Waterbobble en een lunchskin als ik moet gaan werken. Wat ook nooit mag ontbreken is een "opschrijfboekje". Al is het maar om de titel van een boek, een briljante ingeving of de naam van een geweldig deuntje op de radio in neer te pennen.

Als opschrijfboekje zweer ik al jaren bij Moleskine, het legendarische zwarte boekje (zo wordt het toch door de producent omschreven). Dat legendarisch tot daar toe, maar ze zijn ook gewoon mooi en praktisch. Het is ook gewoon zo'n ding dat je wil hebben!




Zo hebben we hier ten huize Weerenwind al jaren een agenda van Moleskine; een rode voor mevrouw en een zwarte voor mezelf. Op mijn bureau ligt een grotere notebook om af en toe wat teksten of gedichten in op te schrijven. Deze zit ook vol met prentkaarten, entreekaartjes en tekeningen van de kinders (als een soort souvenirs).


Daarnaast heb ik dus ook een klein opschrijfboekje dat standaard in mijn tas zit. Vol met lijstjes; muziek, boeken, restaurants, optredens die ik wil zien, ...

Je weet maar nooit wat je tegenkomt of moet onthouden!


maandag 5 september 2011

De zee ... ik word daar altijd een beetje goedgezind van!

Ik heb de onwaarschijnlijke luxe om aan zee te werken. Goh, wat is daar nu aan zou je denken. Wel de zee is nooit veraf, ook niet in mijn gedachten.

Maar als je op zo'n dag als vandaag op de dijk loopt, dan is het altijd genieten!

Met zon en jagende wolken. Een huilende wind. Een zwiepende zee. Uitwaaien tot en met. Het hoofd leeg en het hart vol.


Of op een vrije dag tussendoor, liefst van al als er niet te veel volk is, met de kinders een Go-Kart huren. Of met de tram van Oostende tot Middelkerke, en dan helemaal te voet terug langs dat verlaten stuk voor Raversijde. Meer hoeft dat ook voor dit grote kind niet te zijn. Daarna een warme wafel of een terras met wat garnalen.

Als kind deed ik dit bijna wekelijks met mijn grootouders. Zo kwam de liefde voor de zee. Ik hoop ze ooit door te geven aan mijn gasten.

By the way morgen geven ze windkracht 8 à 9, spektakel verzekerd aan het westelijk staketsel.

vrijdag 2 september 2011

Het is nu een beetje rapper weekend

Goede gewoontes moet je in ere houden.

Vroeger lazen we elke dag de krant. Maar de voorbije jaren was dat abonnement opgezegd wegens toch geen tijd meer om de gazet helemaal te lezen. Geen tijd wegens te druk met de kinders, werk , verbouwing en al die toestanden. En 's avonds kwam het er ook al niet van. Dat huiswerk moet nagekeken worden. Dat eten moet klaargemaakt worden. De training van de atletiek of de notenleer moeten gehaald worden. Als er op de hele week een krant was die gelezen werd, was het de weekendkrant wel.


Deze zomer hadden we bij toeval terug een krant. Wat was het leuk, een echt vakantiegevoel eigenlijk, om op te staan, ontbijt, een mok koffie en tijd te hebben om de krant te doorbladeren en de interessante artikelen te lezen. Maar zelfs in de vakantie was het toch weer vooral de weekendkrant die gelezen werd. Ook wel voor een groot deel te wijten aan het DS Magazine.

Toen we een aankondiging zagen dat je nu ook enkel een Weekendabonnement kan nemen, hebben we niet al te lang moeten nadenken. Meer nog, je krijgt niet enkel de weekendeditie van het dagblad. Je krijgt nu ook de vrijdag de krant met het DS Magazine en in het weekend de krant met het DS Weekblad.

Vandaag waren met zijn twee thuis. De gasten naar school. De koffie stond klaar. Ontbijt en een krant.  En tegen tien uur was de krant gelezen. Deze week begon het weekend al op vrijdag. wat mij betreft mag dat gerust een gewoonte worden.

donderdag 1 september 2011

Bar Fitero

Af en toe moet je het treffen. Als toerist stap je maar al te vaak de verkeerde keet binnen. Maar soms, heel soms, heb je per toeval de juiste zaak beet. In het voorjaar passeren hier elke morgen klokslag 08:00 rennende stieren omringd door massa's losgeslagen jongeren in witte tenue en rode sjaals. De zaak is dan hermetisch dichtgetimmerd om ongewenst stierenbezoek te vermijden.


We zochten een plek waar ze lekkere tapa's hadden. Ook een goed glas rode wijn (rode wijn "koel" leren drinken). De ganse straat stikte van de toerist-traps. Maar bar Fitero (bestond al 3 generaties lang binnen dezelfde familie) was net wat we zochten.

Het zat er vol locals. Via de konginginne bergrit van Tour de France die opstond, werd het een geweldige namiddag van discuteren met de plaatselijke oudjes. Waar koers al niet goed voor is. Het gesprek werd gevoerd in het Frans, vijf woorden Spaans, zeven woorden Engels, veel gebaren en nog meer goede wil.

By the way ik heb ze daar kunnen overtuigen dat wij hier geen burgeroorlog gaan hebben (ze zijn toch wat heetgeblakerd die Basken).

vrijdag 26 augustus 2011

Because summerfestivals are supposed to be fun

Gent Jazz Festival in uitgesteld relais. Omdat het niet altijd kommer en kwel moet zijn als het over zomerfestivals gaat.

Gent Jazz Festival: vrijdag 15 juli

Agnes Obel
Absynthe Minded
Angus & Julia Stone

De voorgaande jaren waren we steeds op verlof met Gent Jazz of het vroegere Blue Note Festival. Ook dit jaar waren we grotendeels het land uit maar de eerste festivalweek waren we thuis. Hoog tijd om eens langs te gaan. Ok, het werd geen Jazz-dag, de werkagenda liet het jammer genoeg niet toe. Hopelijk volgend jaar beter, alhoewel ik dat ook al jaren over Jazz Middelheim zeg ook en ik er nog nooit geraakte. Maar hey, een affiche met Adnes Obel, Absynthe Minded en Angus & Julia Stone kon ons best bekoren.

Agnes Obel is een Scandinavisch, verlegen meisje. Wel degelijk meisje, ik kan haar niet anders beschrijven. Ze was bescheiden, naar eigen zeggen verkouden maar bovenal engelachtig mooi. Een mooie stem, eerder klassiek pianospel en een paar hele sterke songs waren voldoende om de tent warm te doen lopen.


Daarna was het aan thuisploeg (zoals zoveel andere West-Vlamingen die hart in hun hart sloten) Absynthe Minded. Het  optreden was goed, heel goed zelfs. Maar Agnes Obel en Angus & Julia Stone speelden beter en deden het optreden van de Belgische groep in mijn herinnering vergrijzen.


Het was opvallend hoeveel pubers, als ik de massa vijftien- en zestienjarigen zo mag noemen, die over het festivalterrein rondliepen. Het was duidelijk zij waren duidelijk gekomen voor Angus & Julia Stone. En zij hadden gelijk, begot. Broer en zus speelden de keet plat. De jongens riepen op Julia, de meisjes op Angus en werden van de nodige repliek bediend. Wij zagen de groep het jaar ervoor op het Main Square Festival, maar amai wat een vooruitgang had dit folky duo gemaakt. Echt hoedje af.  De songs stonden als een huis. De balans in de groep was indrukwekkend. Echt een knap en beklijvend optreden, ook voor de al wat oudere pubers.



De kinderkamermaan (mijn dochter wou er ook eentje) op de achtergrond als cliché voor het onschuldige meisje Julia Stone en de dromerige jongen Angus Stone. Maar ze geraken ermee weg! Ze hebben er alvast een fan bij.



Toch nog een noot van de redactie:
Naast het massaal aanwezige jonge volkje dat duidelijk met volle enthousiasme voor Angus & Julia Stone gekomen was er ook nog een opvallend ander soort publiek. Het was een stuk ouder. Een stuk bekakter ook. Het droeg hemdjes met streepjes en blazers, designer schoenen en dames met wel hele hoge hakjes. Ze hadden houwtouwtjes rond de nek met allerhande firmanamen op: VIP's  dus. Ze zaten op een dwars opgestelde tribune die ongeveer een derde van de plaats in de tent innam. Het zijwaarts kijken naar de optredens was duidelijk zeer vermoeiend want velen vielen in een diepe slaap, of zou het van de vele champagne is plastiek bekers geweest zijn? Ben ik nu arogant als ik me luidop afvraag wat zij op een festival komen zoeken? Of maken zij het redelijk prijzige Gent Jazz betaalbaarder?

woensdag 24 augustus 2011

Een gestolen 15 min in de zon.

De Belgische zomer wil maar niet op gang komen. De weide van Pukkelpop was nog niet goed en wel opgedroogd of Brussel en Halle dienden zich aan als nieuwe watersportgebieden.

Het gaat wel ver tegenwoordig. Ik zag onlangs volgende kop op een nieuwssites: "'Zwangere vrouwen worden ziek door gebrek aan zon". Het is te zot voor woorden, natuurlijk. Maar het geeft wel het algemene gevoel weer over wat mensen van deze zomer denken.

Wel omdat we geen zin hebben om ook te gaan klagen en zagen; gewoon het volgende.

Neem nu onderstaande foto.



Men neme een leuke stad. Dat mag gerust Bilbao zijn.
Liefst in een leuke omgeving. Bijvoorbeeld in het park van het Guggenheim museum aan de rivier  Nervión.
Met een terrasje. Liefst nog met een gezellige bar erbij.
Met een vrij tafeltje. Liefst met wat tapas en een verse sangria of Ricard.
Daar mag gerust iets te beleven vallen. Een Jazz bandje bijvoorbeeld. Zo eentje waar de gitarist een fantastische Gretch heeft.

Meer moet dat echt niet zijn. Echt niet!

zondag 21 augustus 2011

Pukkelpop 2011: The day after

Op het moment van het noodweer was ik de rust zelve. We wisten dat het lelijk ging onweren. We hadden de gitzwarte wolken zien naderen. Daarna kwamen de bruingele wolken. Dit was niet de eerste keer dat we windhoos meemaakten.

We hadden op voorhand reeds gezegd dat we de club zouden opzoeken. We hadden ook op voorhand gezegd dat de resto-tent een gemakkelijke prooi zou voor rukwinden. Helaas dat bleek ook zo. En toch?

We schuilden in de Club bij de eerste dikke regendruppels. Nog steeds was ik de rust zelve. Ook toen de Club lelijk begon te bewegen en C wat in paniek begon te geraken. Ook toen er meer en meer geschreeuw begon op te komen in de tent toen de videowall buieten Club naar beneden kwam . We stonden niet te ver van de randen. Dus dat was ok. Mocht de tent het begeven dan was het geen probleem om weg te vluchten. Ik was gewoon zeker  dat het ok was. Maar was dit ook zo?

Na de doortocht van de storm wachtten we tot het stopte met regenen. Nadien zijn we zoals zovelen anderen wezenloos gaan rondlopen door de modder en plassen.
En mochten we de ravage overschouwen.
We hebben nog een koffie gedronken. We hebben nog in de Marquee staan wachten op het volgende optreden. De instrumenten van James Blake werden opgesteld. Het concert ging niet door. Geen nood, we gingen even de auto controleren. Nadien kwamen we terug want, hey, ze zouden het optreden van de Foo Fighters wel laten doorgaan?

Of toch niet. We zijn uiteindelijk maar onverrichter zake huiswaarts gereden. Diep onder de indruk dat wel.


Het is maar achteraf; als je de beelden ziet op tv, in de kranten, op You Tube. Het is maar achteraf dat je de omvang van de ramp begint te beseffen. Natuurlijk dat er geen optredens meer konden plaatsvinden. Natuurlijk dat het festival werd afgelast.

Tegelijkertijd met dat besef komen ook de vragen. Wat als we in de Chateau waren gaan schuilen? Wat als we vroeger waren opgesplitst? Wat als je uren achter de andere moest lopen zoeken? Wat als toch één van ons twee? Wat als we alletwee? Wat zeg je de kinderen dan? Wat als kinderen er ook waren geweest? Een paar weken terug waren ze mee naar Dranouter en daar staat het vol tenten. Daar waren zij  in andere tenten als wij. daar hebben ze vrij rondgelopen.

Wat als....?


 Ik hoop dat Pukkelpop volgend jaar opnieuw doorgaat. Ik hoop dat al die mensen opnieuw komen. Ik hoop dat het dan schitterend weer wordt. Ik hoop dat het festival dan weer een groots feest wordt! Want zo zou een festival moeten zijn. Een feest van muziek. Een feest van de jeugd(igheid)! En geen treurniswekkend onderwerp bij de bakker en Terzake. Geen ocharme onderwerp van meelevende oude mensen op straat van het is toch erg hé.
 
Volgend jaar dus. Een nieuwe pukkelpop. Ik ga...