maandag 31 januari 2011

Lazy Sunday

Eindelijk eens een zalige zondag. In mijn herinnering de eerste in maanden (verbouwingen zijn nergens goed voor, behalve voor het resultaat achteraf).
We hadden de tijd..
Om rustig op te staan. Tijd voor koffie. Tijd voor ontbijt. De dochter die voor het eerst alleen naar de bakker fietstte achter koffiekoeken (wat worden ze snel groot, mijnheer).

In alle rust gingen we met de fiets richting centrum (het was wel frisjes). We kwamen door een communicatiefout een uurtje te vroeg aan het conservatorium. Dus hadden we nog tijd voor een koffie met krant op de markt. Pure nostalgie, ze bestaan dus nog de cafés met kaarters op zondagmorgen (hoe vaak ben ik vroeger niet met mijn grootvader meegeweest op zondagmorgen en steevast thuisgekomen met een stuk chocolade).

Na de koffie gingen we opnieuw naar het conservatorium waar de orgelzaal mooi vol liep voor het concert van de dag.

"Blaas je zot"
De studenten muziekanten en hun leerkrachten van de afdeling blaasinstrumenten van de muziekschool brachten het beste van zichzelf.



Ook mijn dochter zette haar beste beentje voor op haar dwarsfluit. En voorwaar ze deed dat goed. Meer nog ze deed dat schitterend!
(bovenal ben ik geheel neutraal en niet in het minst bevooroordeeld door fiere vadergevoelens!)

zondag 30 januari 2011

Eentje uit het archief (1): De waarheid komt uit een kindermond .....

Een postje uit het archief:

Beeld u het volgende tafereeltje in: we zitten van een Häagen-Dazs ijsje (voor de kids) en koffie (voor ons) te genieten in een Parijse Brasserie nabij het Louvre.
Aan de muur, de obligate televisie met (uiteraard) Franse clips.

- Chèvrefeuille:" Kijk! Etienne Daho! Dat is van toen mama en papa jong waren!"

- Konijn (8 jaar oud en volop van een hoorntje met aarbeiensmaak aan het smikkelen) kijkt terloops op en laat droogjes het volgende ontvallen: "Daarom dat het in zwart-wit is ..."

Tja! Wat moet je daar op zeggen ...?

zaterdag 29 januari 2011

Een chihuahua begot!

Zaterdagnamiddag is het Zeescoutsnamiddag voor de kinderen en dus rust voor de ouders! Woeha! Dus kids gaan afzetten in het stad en tijd zat voor een koffie en Fnac-bezoek.
Slecht nieuws eigenlijk want ik moest met bezwaard gemoed tickets gaan inruilen! Immers het concert van The Black Keys in Lille is gecancelled! Eens was ik zo gelukkig de Fnac buiten gehuppeld met onvervalste tickets voor het concert op 25 maart in mijn pocket. Maar helaas pindakaas wegens overververmoeidheid van teveel gigs en (teveel) succes met hun laatste album Brothers (en terecht eigenlijk want een dijk van een groep en cd) zijn de helft van de concerten van de Australische en Europese tour afgelast. Waaronder dat van Rijsel :-(

Dus tickets ingeruild en wat rondgestruind in de Fnac.

Loopt daar een jong koppeltje. Met een roze buggy. Met elk een roos bundeltje in de armen (slechts een echte vent durft roze te dragen). Kweenie hoe lief hé!

Maar wel elk met een chihuahua begot!

vrijdag 28 januari 2011

In uitgesteld relais: Gedichtendag

Ik zit hier op het werk uit het venster te staren. Het gaat me vandaag niet af: BAALDAG (en zelfs niet het excuus dat het maandag is). Het volgende versje blijft maar door mijn hoofd spoken...

 

Spleen 


Ik zit mij voor het vensterglas
onnoemlijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was
dan kon ik samen spelen.

Godfried Bomans.


Volgens mij heeft Bomans dat ook op zijn werk geschreven.

donderdag 27 januari 2011

JazzLab serie Quentin Dujardin Quartet

16 januari 17 uur te Vrijstaat O.
Quentin Dujardin Quartet
Quentin Dujardin - Gitaar
Jalal El Allouli - Arabische viool
Tuur Florizoone - Chromatische accordeon
Fred Malempré - Percussie

Wel deze JazzLab Series met Quentin Dujardin Quartet in Vrijstaat O te Oostende voldeed aan alle verwachtingen.


(Photo by Guy Van de Poel)

Als je Quentin Dujardin zijn naam gaat googelen kom je op zijn Myspace automatisch terecht bij een filmpje met de naam "On the way". Je ziet Quentin als een soort lifter rondtrekken met gitaar op de rug. Om overal in Afrika jammen.
En dat is ook wat hij tijdens het concert met je doet. Hij neemt je mee op een muzikale reis, maar dan eerder in de Arabische wereld dankzij zijn vriend Jalal El Allouli uit Marakech. Het vetrekpunt is de Jazz maar telkens gaan ze freewheelen en wordt er extra pit aan het geheel toegevoegd. Dat is nu eens de sfeer van een Marokkanse Soek door een oosters duet tussen de Arabische viool en de chromatische accordeon van Tuur Florizoone (soundtrack Aanrijding in Moskou met de fantastische Barbara "kom terug in de auto mama is ruzie aan het maken" Sarafian) en speelt Dujardine als het ware percussie op zijn instrument. Dan weer is dat door een doorleefde blues als "Bill" te spelen als tribute aan de bluesgitarist Frazier (een persoonlijke favoriet van Quentin Dujardin) .
Het geheel wordt af en toe van passie doorspekt met onvervalste flamencogitaar. Het andere uiterste zijn dan de eerder romantische gitaarnummers zoals "En 't attendant" (op cd opgenomen met de grootmeester Toots Thielemans himself op de mondharmonica) die Dujardin solo brengt.
Ook stemmen spijzen het gesmaakte geheel op tijdens het optreden;  Jalal El Allouli zingt een Morokkaanse traditional en tijdens "A Child's song" laat Quentin Dujardin horen dat hij ook over een aangename stem beschikt.

Als je dit concert ergens in de buurt kan meepikken, moet je niet twijfelen: gewoon GAAN!

Tourdata op

http://www.myspace.com/quentindujardin








woensdag 26 januari 2011

Jazz op zondag

Eindelijk ben ik er geraakt!!!! In Vrijstaat O (Oostende).
Zondag 16 januari 2011! Woeha!
Ik wou er al zo lang eens naar toe maar telkens kwam er wel wat dwarsliggen. Nu, de voorbije maanden waren de verbouwingen maar al te vaak spelbreker. Ook zondag zag er in eerste instantie niet goed uit! Normaal gezien was er een nieuwjaarspassage bij familie. Een verplicht nummertje waar in januari moeilijk aan te ontsnappen valt.


Op zondagnamiddag kun je op enkele plaatsen te lande een Jazz-concertje meepikken! Ik schrijf ze minutieus op in mijn moleskine (i know i'm a freak) maar ik geraakte er maar niet!
Zo heb je de optredens van Opatuur in De Centrale te Gent (dat staat binnen enkele weken op de menu). Ook op woensdag en zondagavond zouden er jam-sessies zijn in de Hot Club De Gand te Gent natuurlijk.

Maar dus ook op zondagnamiddag in Vrijstaat O op de dijk in Oostende.
Tom Tom-stem: "Onder de 3 gapers van de Koninklijke Gaanderijen gewoon gedecideerd voorbij de openbare toiletten stappen en daar is de Vrijstaat O".
En toen werd het nog even spannend.
Immers eenmaal aan de kassa gekomen: VOLZET!
Nou moe! Dan ben je er eindelijk geraakt en gaan de deuren voor je neus dicht??

(Photo by Lodewijk Deleu)

Nu de dame aan de deur vriendelijk maar toch gedecideerd in de ogen gekeken en  maar meedegedeeld dat ik wel achter in een hoekje wou rechtstaan en hop binnen. Uiteindelijk zelfs nog een mooi plekje in de zetel versiert. Als een gentleman mijn plaats afgestaan aan 2 dames. Daarvoor getrakteerd geweest (met Vedet). Uiteindelijk toch nog een zitje bemachtigd.

Je ziet, je komt niet zomaar de hemel in ;-)

En toen was het genieten geblazen!


maandag 24 januari 2011

Dit maakt alles goed!

Mijn dochter schrijft me graag brieven.
Of briefjes, kattebelletjes en tekeningen. Ze schrijft ook graag tout court. Al van jongs af stuurt ze me brieven (zoals onderstaande voorbeeld van een paar jaar terug). Ik heb ze nog allemaal! Ik ben ook verplicht ze (samen met haar foto) op mijn prikbord te hangen zodat ik ze goed kan zien als ik zit te werken. Soms zijn het brieven om te zeggen te zeggen dat ze me graag ziet. Soms ook om me terecht te wijzen. Vroeger gingen ze ook vaak over het feit dat ik moest stoppen met roken (hetgeen ik ondertussen ook gedaan heb!). Of dat ik niet zo boos moet zijn! Maar ook dat ik lief ben!

Ik hoop dat ze mij mijn hele leven lang van dergelijke briefjes blijft voorzien!



zondag 23 januari 2011

Elderly woman behind the counter in a small town

De zomer van 1984.

Fantastische song. En pure nostalgie sinds die ene dag ...

Ik ben na mijn studie uit mijn geboortedorpje (2500 zielen) verhuisd. Af en toe nog eens passeren om bij ma en pa binnen te springen. Zo ook die ene keer. Nog brood nodig voor 's avonds dus gauw even bij het plaatselijke bakkertje binnenspringen.
En daar stond ze .... MIA! Mijn eerste lief.
15 jaar. De zomer van 1984. Augustus. Jaarmarkt en kermis. Hoogtepunt van het jaar in ons dorpje. Samen in de autoscooters (botsauto's) gezeten. 's Avonds vuurwerk ... eerst aarzelend wat dichterbij schuiven ... handen die elkaar toevallig raken ... voorzichtig handje vasthouden en dan ... extra vuurwerk: de allereerste kus!
Nadien enkele maanden het record tongzoenen achter de kerkmuur proberen te breken. De eerste keer met trillende handen onder dat truitje op verkenning gaan. De eerste maal een meisjesborst mogen voelen ...
Hmm! Zalig.
Na een paar maanden maakten we het uit! Maar je eerste lief vergeet je nooit.
En daar stond ze dan terug die ene dag ...tussen de broden en croissants ... mijn blik kruiste de hare en in die ene seconde van blijk van herkenning kwam die ganse zomer terug ...
"Een klein bruin, gesneden graag!?"
Maar sindsdien als ik dat nummer hoor staat ze daar telkens weer ... MIA! Het gaat je goed!




I seem to recognize your face
Haunting, familiar, yet I can't seem to place it
Cannot find the candle of thought to light your name
Lifetimes are catching up with me
All these changes taking place, I wish I'd seen the place
But no one's ever taken me
Hearts and thoughts they fade, fade away... (2x)

I swear I recognize your breath
Memories like fingerprints are slowly raising
Me you wouldnt recall, for I'm not my former
It's hard when, your stuck upon the shelf
I changed by not changing at all, small town predicts my fate
Perhaps that's what no one wants to see
I just want to scream...hello...
My god its been so long, never dreamed you'd return
But now here you are, and here I am
Hearts and thoughts they fade...away...

Hearts and thoughts they fade, fade away... (2x)
Hearts and thoughts they fade...away...
Hearts and thoughts they fade, fade away... (3x)
Hearts and thoughts they fade...


Songwriters: Gossard, Stone C.;Mccready, Michael David;Abbruzzese, Dave;Ament, Jeffrey Allen;Vedder, Eddie Jerome
(Pearl Jam)

Eddie Vedder about "Elderly Woman Behind the Counter in a Small Town":
It's kind of about a lady, and she's getting on in years, and she's stuck in this small town. Small towns fascinate me: You either struggle like hell to get out, to some people want to stay 'cause then they're the big fish in the small pond, and then others just kind of get stuck there. So here she is working in this little place, and then an old flame comes in, and he's probably driving a nice car and looking kind of sharp - not a fancy car, but he's moved on. And then she sees him, and at first she doesn't even remember who he is, and then she realizes who it is. She's just too embarrassed to say 'hello'

Waarheen dit gaat ...?

Geen idee!

We zien wel waar we uitkomen. Het leven zoals het is?!? Of moet ik dat hier onmiddelijk corrigeren tot de "sneltrein van het leven". Passies. Hobbies. Gezinsleven. Werk. Kinderen. Echtgenoot.

Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat alles nog steeds drukker wordt. Hoe moet je dat in godsnaam (nope niet katholiek, maar wel op college gezeten, dus dat laat z'n sporen na ...) combineren zonder jezelf te verliezen. Je wil presteren op je werk, maar daar kruipt tijd in. Je wil een goede vader zijn maar daar kruipt nog meer tijd in. Je wil een goede echtgenoot zijn maar daar schiet soms niet genoeg tijd voor over...

Daarnaast heb je een passionele hobbies en die combineer je nog passioneler met werk en dan is het hek helemaal van de dam ...