woensdag 26 september 2012

Een piano op de kop getikt!

We hadden er ooit al wel eens aan gedacht. Er al wel eens naar uitgekeken. Maar er nooit echt werk van gemaakt. Als we door de Kloosterstraat in Antwerpen of de Marollen in Brussel, in de brocantewinkels aan het rondstruinen waren, hadden we telkens halt gehouden bij een aantal exemplaren. Zo met het gedacht:" Een piano in huis zou wel leuk zijn!". Aangezien we hier zo'n synthesizerachtig ding staan hadden, was er dan ook geen haast bij. We zouden wel ooit eens kijken voor een echte ...



Een paar weken terug werd ons een "echte" piano in de schoot geworpen. De buren wisten dat we hier ten huize Weerenwind met muziek bezig waren. Zijnde een gitaar, een saxofoon en een dwarsfluit. Daarnaast liggen hier nog een aantal mondharmonica's en een ukelele op de synth. De buren hadden een kennis die dringend (wegens verhuis) van een piano af wilden. Het was een familiestuk afkomstig de tante van de oma, maar geen kat speelde er nog op en ze had de laatste jaren dienst gedaan als ornament.



Dus maar gauw even gaan kijken. Wat vrienden en een camionette opgetrommeld. Opgeladen en afgeleverd aan huis.  En nu staat ze hier te blinken. Ze is wit geverfd. Maar er komt een schijn roze door. Eerst maar even afwachten of ze nog gestemd kan worden. Zoniet wordt ze brandhout en anders krijgt ze nieuw zwart gelakt kleedje.

maandag 24 september 2012

Sing for the Climate!

Ik ben niet gaan zingen. Neen, ik ben niet geweest. Ten eerste kan ik niet zingen en zouden mijn stembanden eerder bijdragen bij het afsmelten van de poolkap dan iets anders. Na 3 jaar notenleer ben ik zo blij dat ik niet meer hoef te zingen dat geen enkele cel in mijn lichaam nog de behoefte voelt om ergens liedje te gaan kwelen (tenzij ik onder de douche sta).

Is het goed dat men mensen gaat sensibiliseren? Is het wat betreft het klimaat 5 voor (of is het al 5 over) 12? Jawel! Jawel! Jawel! Wij hebben bewust een wagen weggedaan. En doen systematisch alles wat we kunnen met de fiets. We leven zo spaarzaam mogelijk wat energie betreft. We leven milieubewust, zoals zovelen van onze generatie.

Maar de negatieve beuzak in mezelf krijgt automatisch zijn bedenkingen als een bende Beevee's staat te brullen dat we er iets moeten aan doen! Ergens is het wel grappig; zoals Wannes Capelle van Het Zesde Metaal (een keigoed optreden by the way) hier zaterdagavond in de Brugse Stadsschouwburg stelde. Men had hem gevraagd om in zijn thuisbasis Wevelgem de kop te trekken voor Sing for the Climate. Aanvakelijk had hij geweigerd wegens verplichtingen op zondagmorgen in Brussel. Maar het management vond dat hij daar moest zijn. Dat wil dus zeggen. 's Morgens met de auto van Antwerpen naar Brussel, dan met de auto van Brussel naar Wevelgem, en ten slotte met de auto van Wevelgem naar Antwerpen. Op vele andere plaatsen waren er grote podia, licht en geluidsinstallaties opgezet. Het klimaat zal er maar wel bij varen denk ik dan maar.


Aan de overtuiging van de Beevee'tjes in het clipje zal het niet liggen. Neem nu weervrouw Jill Peeters, helemaal begaan en bekend met de materie. Een paar jaar terug stond ze helemaal geëmotioneerd, haast te bleiten, naast Nic Balthazar op de klimaattop in Kopenhagen, stellend dat er naast Nic haast niemand was die de urgentie begreep. Qua pathetiek kon dat tellen, nietwaar. We voelden ons bijna schuldig dat we ook niet spoorslags op het kerosine verslindende vliegtuig richting Denemarken waren gestapt om mee een potje te huilen. Een jaar later stond de dame in kwestie alweer even geëmotioneerd, haast te bleiten, bij het aanzicht van haar eerste tornado in Tornado Alley. Daarvoor was ze wel helemaal naar de Verenigde Staten moeten vliegen met datzelfde kerosine verslindende toestel, om dan duizenden kilometers te moeten rondrijden op benzine om toch maar een glimps te vangen van een door de klimaatveranderingen steeds frequeenter voorkomend weersfenomeen. Het klimaat zal er maar wel bij varen denk ik dan maar.

Nu, er zullen wel tal van mensen aanwezig geweest die het echt goed voorhebben van het klimaat. Het is goed nieuws dat alle jonge mensen van de tal van aanwezige jeugdbewegingen gemotiveerd worden om met het klimaat rekening te houden. Maar van tal van andere mensen kan ik me niet van de indruk ontdoen dat het puur om produktplacement gaat! :-(

maandag 17 september 2012

These boots were made for walking ...

Soms. Heel soms vind je de dingen die je in je hoofd hebt.

Zo ook onlangs moest ik zonodig nieuwe schoenen. Winterschoenen meer bepaald. Ergens in mijn hoofd had ik wel enig idee van wat ik wou. Dat gebeurt wel meer, maar nog vaker wordt dat dan niet gevonden.

Maar deze keer wel!



zaterdag 15 september 2012

Autoloos

Hoe vaak peddel je niet door de stad, vloekend op auto's. Slalommend met je fiets tussen al het verkeer. Uitlaatgassen hoestend. Hoe vaak wordt je haast niet van je sokken gereden door losgeslagen wagens. Hoe vaak trippelt er geen bus Japanse toerist net voor je wielen, sla je de remmen dicht, om net niet over het stuur van je tweewieler te donderen.

Maar morgen niet! Neen morgen, heersen de fietsers en wandelaars over de stad.



vrijdag 14 september 2012

Terugkomdag op Prozac

Als kind ben ik steeds op kamp geweest. Vanaf mijn zesde met de Chiro en later waren er elke zomer wel sportkampen, taalkampen of CM-vakanties (huidige Kazou-vakanties). Ik heb dat altijdgewoon gevonden en nooit een probleem van gemaakt om zonder ma en pa te zitten. Het hoeft dan ook geen betoog dat onze gasten van jongs af op kamp trokken. Scouts en Kazou. Mijn verwondering is dan ook telkens groot als sommige ouders op school problemen maken over de bosklassen. Telkens blijkt dat sommige kinderen niet mee zullen gaan om de eenvoudige reden dat ze nog nooit meer dan een dag of minder van huis zijn gegaan zonder ouders.

Nu, we wijken af! Ik wou het even hebben over CM of Kazou kampen. En meer bepaald over de moni's. Waar blijven ze ze in godsnaam vandaan halen?


Zoals gezegd ben ik vroeger op, toen nog, CM-kamp geweest. En toen was het al van dattum. De moni's waren steeds op zijn zachtst uitgedrukt overenthousiast. het moest en zou er, ondanks alles, superfijn, megafraaf en tof. Telkens als ze met hun overmotivatie in mijn buurt kwamen, stond de sarcast in mij op en werd ik tegendraads. Neen, ik moest niet hebben van hun opgeklopte, over-the-top keiwijze spelletjes. Ik vond de vakanties leuk, daar niet van maar het heeft nooit maar dan ook nooit geklikt met de moni's. Man, man, wat ben ik daar gestraft geweest! En meestal heel terecht eigenlijk want ik wist dat het aan mij lag.

Nu, zoveel jaren later lijkt er nog niets veranderd. Telkens als we de gasten afzetten bij vertrek of gaan oppikken na terugkomst, is het weer van dat. Men trekt een blik overenthousiaste moni's open die het boeltje moeten opvrolijken en op speed alles lijken te willen beredderen. Niet normaal!

Vorig weekend was het terugkomdag va Kazou. Onze kinders hebben er blijkbaar geen last van, van die dolgedraaide moni's (des te beter voor hen). Dus hebben we de gans dag in het Boudewijn Seapark de een na de andere moni op volle toeren in vol ornaat mogen aanschouwen. Je denkt 's morgens dat hun batterijtjes ergens halverwege de dag zullen stilvallen? Maar nee hoor, ze gaan de ganse dag onverstoord op crashtempo door! Gelukkig hebben onze zich gasten zich rot geamuseerd. Ik heb het boeltje dan maar met cynisch lachje op de lippen zitten gadeslaan.

O by the way, had ik al verteld dat ik met een cm-moni getrouwd ben?





dinsdag 11 september 2012

September Jazz

Wat is er leuker dan een intiem festival tijdens een zonovergoten weekend op een leuke locatie.
Elk jaar schiet De Werf zijn Jazz seizoen op gang met een klein festival in school De Ganzeveer in het Bilkske. Op de gezellige speelplaats wordt een bar, een frietkraam en een podium geparkeerd. Zoals steeds valt en staat de sfeer van zo'n openluchtfestivalletje met het weer. Maar zomerser kon vorig weekend niet worden. Een zalige zomeravond met een temperatuur die niet leek te willen dalen.  Er was dan ook een massa volk (maar gelukkig niet teveel om ambetant te worden) en een geweldige ambiance.

Ook de line-up mocht er zoals steeds weer zijn. Na de opwarming van de Nederlanders van Talking Cows (niet slecht maar ook niet indrukweekend) was het aan het nieuwe project van AKA MOON drummer, Stéphane Galland's Lobi.

 Net iets teveel wereldmuziek naar mijn goesting maar zoals te verwachten was een bende topmuzikanten bij elkaar. Het feit dat ik niet zo onder de indruk was kan ook gelegen zijn aan het veelvuldig kletsen van mijnentwege op dat moment. Op zo'n manifestatie blijkt steeds maar eens dat Brugge een dorp is. je komt altijd wel mensen tegen waar je zonodig nog eens een pintje en een klapke moet mee doen. By the way er was Steenbrugge Blond van het vat. Indien u een blond biertje niet versmaadt, aarzel niet dit geestrijke vocht eens te proeven.

Als "top of the bill" was er Céline Bonacina invite Ngyen Le uit Frankrijk, respectievelijk Vietnam. De dame in kwestie was een graatmagere typische Parisienne die herhaaldelijk loos ging met een indrukwekkende bariton sax rond haar frêle schouders. Maar de kracht van het optreden zat hem in het virtuoze gitaarspel van de heer Ngyen Le. Waarlijk een openbaring.

Geniet u maar even mee:

vrijdag 7 september 2012

M 1

Met de start van het nieuwe schooljaar is ook een nieuw jaar aan het conservatorium begonnen. Jaar nummer vier of middelbare 1 (M 1). En dit geeft toch wel enige veranderingen. Ten goede mag ik wel stellen. Zo is er geen notenleer (AMV = algemene Muzikale vorming) meer. Toch wel 3 uur per week. Geen dictees meer, geen prima vista (ofte helemaal alleen voor de klas met enkel uw krakende stemmeken) meer! Woehoe! wat zijn we daar rouwig om! Not!

Wat betreft het instrument weinig verandering. De uurlijkse lessen per week gaan gewoon verder. Nog steeds bij dezelfde leraar. Maar hey, dat klikt al sinds les één dus laat maar komen.

Dé verandering wat betreft het instrument is het vak samenspel. Zoals het woord het zegt, krijg je één uur per week les met een aantal gitaren samen; meer bepaald 12! Het is dus de bedoeling om dit jaar met 12 gitaren en de bijhorende gitaristen samen te spelen, een aantal concerten te geven en jawel een openbaar examen af te leggen. De groep is gemengd en gaat van M1 tot M3. En dus de mensen van M3 hebben een openbaar examen af te legen en de rest van ons mag mee het podium. Laat maar komen want mijn inziens, dat samenspelen met anderen, daar doe je het toch voor, niet?


Ook nieuw en anders is het vak AMC (algemene Muziek Cultuur). Een vak van slechts één uurtje per week om te leren luisteren naar muziek, van muziek van primitieve culturen bv. Afrikaanse trommuziek, Boedhistische tempelmuziek, jazz en blues, oude muziek van rondtrekkende minnestrelen, klassieke muziek van Mozart, Strauss of Ravel, opera, kakofonie, improvisatie, toevalsmuziek  tot eleckronische- en computermuziek. Daarnaast worden de verschillende instrumenten bestudeerd; wat is het verschil tussen een vedel en een viool, een piepende fluitketel en een orgel, een holle boomstam en een drum een rietstengel en een hobo, een luit, een gitaar, een cimbel, een piano, een bamboe en een traverso, een waterorgel en een synthesiser.
Belangrijk: AMC is geen 'blok'- maar een praktijkvak waarin op het einde van het jaar als examen een aantal muziekfragmenten worden voorgelegd en waarvan op het gehoor een aantal vragen dienen opgelost te worden zoals, welke instrumenten spelen, of het bv. een concerto of een symfonie is, een aria of een lied, in welke maat het stuk staat, of het één- of meerstemmig is, welk karakter of sfeer het stuk heeft enz... Nog geen idee wat dat gaat geven, vanavond de eerste les!

dinsdag 4 september 2012

All that Jazz!

Deze week kan de Jazz-liefhebber zijn hartje ophalen en een mooi einde breiden aan de festivalzomer! De vooruitzichten voor de rest van de week zijn ronduit zonnig. Ideaal dus om in de buitenlucht van enkele jazzoptredens te genieten zoals daar zijn:

Jazz in't Park: van donderdag 6 tot zondag 9 september
 
Zuidpark Gent waar je met een drankje (een Vedett of enig ander Belgisch bruin goud met schuim) in het gras tussen de bomen of onder een tent kan genieten. Altijd een leuke sfeer en altijd een fantastische line up van het kruim van de jonge Belgische Jazzscene.

 
6/09/2012 - Fusion Jazz
  • 17 uur: Jozef Dumoulin Trio
  • 19 uur: BackBack
  • 21 uur: Rackham
7/09/2012 - Fresh Jazz
  • 12 uur: Kris Defoort & Guests
  • 17 uur: Bram Weijters Quartet
  • 19 uur: Ifa y Xango
  • 21 uur: De Beren Gieren
8/09/2012 - Jazz XL
  • 17 uur: Rêve d'Elephant Orchestra
  • 19 uur: Brussels Youth Jazz Orchestra
  • 21 uur: Belgian Jazz Big band met special guest Lady Linn
9/09/2012 - Kittens & Cats
  • 12 uur: Pure Elastic Quintet
  • 14 uur: Christian Mendoza Group
  • 16 uur: Dré Pallemaerts Quintet
Presentator Mark Lefever
 
Zot van Jazz: vrijdag 7 september
 
Ter gelegenheid van de Week van het Bier, is er in de Brouwerij De Halve Maan in Brugge een jazz concert! De Belgische jazz topper Philip Catherine zakt af naar Brugge... Op de prachtige binnenkoer van de brouwerij kan je met een glas Brugse Zot genieten van het fonkelende gitaarspel van de heer Catherine!



September Jazz: zaterdag 8 september
 
 Stedelijke Basisschool De Ganzenveer, Bilkske, Brugge. September Jazz is uitgegroeid tot een jaarlijkse vaste afspraak voor elke muziekliefhebber in de Brugse regio en daarbuiten. Met telkens een zorgvuldig uitgekiende selectie aan absolute topacts uit de hedendaagse jazzwereld vormt September Jazz een gedroomde start van het nieuwe muzikale seizoen in Brugge. In het verleden kon u tijdens een zwoele nazomeravond met een lokaal streekbiertje ter hand genieten van klinkende namen als Philip Catherine, The New Cool Collective, Eric Legnini Quintet, Abraham Burton Quintet, AKA Moon, ...
Ook dit jaar presenteert programmator en bezieler Willy Schuyten terug drie steengoede groepen uit verschillende uithoeken van het jazz universum. Vandaar ook de titel van deze editie “Directions”.


 

 


TALKING COWS (NL)
Frans Vermeerssen, saxofoon
Robert Jan Vermeulen, piano
Dion Nijland, contrabas
Yonga Sun, drums

STÉPHANE GALLAND’S “LOBI” (Be/Fr/Es/Tr/Bg)
Stéphane Galland, drums
Magic Malik, fluit & vocaal
Carles Benavent, bass
Misirli Ahmet, percussie
Petar Ralchev, accordeon
Casimir Liberski, piano

CÉLINE BONACINA invites NGUYEN LE (Fr)
Céline Bonacina, sax
Nguyên Lê, gitaar
Kevin Reveyrand, bass
Hary Ratsimbazafy, drums
 
 

zaterdag 1 september 2012

Chaos

De vakantie loopt op haar laatste benen. Terwijl ik dit neerpen, schalt Ben Howard op de achtergrond uit de boxen via Spotify. Ben mag vrij luid want ik heb vandaag het kot voor mij alleen! De vrouw des huizes wordt alweer door het werk opgesommeerd en de gasten zijn op weekend bij de oma's. Die vonden nog het recht te hebben op enkele dagen kleinkinderen wegens tijdens de vakantie veel-te-weinig gezien door allerhande kampen, vakanties en vriendjes verplichtingen.

De vakantie is bijna gedaan en laat de rust maar terugkomen. Ondanks alle voornemens van veel tijd en allerhande dingen waar nu eindelijk tijd voor zal om ze grondig aan te pakken, lijkt elke vakantie toch uit te monden in chaos. Tijd zat, dat wel, maar toch altijd veel te veel plannen voor veel te weinig tijd. Ondanks de wil om een aantal zaken gestructureerd aan te pakken en er eindelijk eens voldoende tijd in te steken, rijdt mijn planning zich telkens vast in het overaanbod.



Nu we mogen niet klagen! De vakantie mag best geslaagd worden genoemd. Ons familiereis was een echte meevaller. We hebben een pak leuke festivals gedaan. Werchter was top met Jack White en Pearl Jam. Cactus was helaas net wat teveel regen om echt goed te zijn. Maar de Foo Fighters hebben ondanks de hitte van mijn sokken geblazen op Pukkelpop. En ja, de minuut stilte was indrukwekkend vergeleken met het gedruis van de storm vorig jaar. De kinderen hebben zich rot geamuseerd op de kampen (scouts & Kazou).

Maar wat mij betreft mag al die chaotische vrije tijd nu stoppen! De vakantie is voorbij; lang leve de vakantie. Ik verwelkom met open armen het georganiseerde (gestructureerd we wish!) schoolleven van september. Met de regelmaat van school en buitenschoolse activiteiten. Ik verlang terug naar de muziekschool, want ondanks alle vrij tijd heb ik mijn gitaren veel te veels verwaarloosd! Er ligt net geen stof op!

Maar nu ga ik verder genieten van de rust in huis! Er is nog verse koffie! Ben Howard's knappe riff van The Fear doorgalmt nog steeds door het huis met de volumeknop op 18! Ik heb nog enkele uren om De Standaard, het magazine en het weekblad van voor naar achter uit pluizen. daar zal volgend weekend wegens werken waarschijnlijk niets van in huis komen!