vrijdag 30 november 2012

Platenbak

De woensdagnamiddag staat helemaal in het teken van de muziekschool. Op de hoofdzetel van het conservatorium in Brugge heb ik in de namiddag mijn les instrument bij mijn gitaarleerkracht. Daarna heb ik aan de andere kant van de stad, in een wijkafdeling, samenspel gitaar (als in met 10 gitaren proberen op hetzelfde moment in te vallen en toch iets anders te spelen). Tussen beide lessen heb ik net voldoende tijd om in de Langestraat een tweedehands platenzaak (Den Elder, ze verkopen er ook tweedehands boeken) binnen te stappen.


The Kinks - The Best Of
LLoyd Cole And The Commotions - 1984-1989
Peter Gabriel - Plays Live
Bob Dylan - Desire

Moeilijk natuurlijk! Heel moeilijk om niet elke te keer te gaan snuisteren in de platenbakken en met een nieuwe vangst (veelal gaat het om jeugdsentiment ter waarde van 5 Euro het stuk) huiswaarts te keren.

dinsdag 27 november 2012

Bert Joris Quartet in Vrijstaat O

25 november 17 uur te Vrijstaat O.

Bert Joris Quartet

Bert Joris - trompet, bugel
Dado Moroni - piano
Philippe Aerts - contrabas
Dré pallemaerts - drums

Wat was het alweer een eeuwigheid geleden dat we nog eens een Lazy Sunday Jazz concert wisten mee te pikken. Wat was het alweer lang geleden dat ik nog eens in de gelegenheid was op de zeedijk in Oostende Vrijstaat O Vrijstaat O binnen te springen. Elke keer weer als ik er binnen stap, overvalt de knappe locatie mij. Het podium met daarachter de glazen koepel met zicht op zee is uniek. De storm die 's morgens nog op zee woedde was reeds lang gaan liggen. Het ware nog indrukwekkender geweest mocht de harde westenwind nog tegen glas staan beuken. De sfeer van het lokaal en het enthousiasme van de organisatie en vrijwilligers is altijd hartverwarmend.

 
Het concert van Bert Joris stond reeds geruime tijd in mijn agenda aangestipt. maar zoals zo vaak had ik dit keer te lang gewacht met tickets bestellen. met een gelukje zag in vorige week op facebook de melding verschijnen dat er nog 10 tickets beschikbaar waren voor de snelle beslissers. Bij deze; bedankt Pieter Koten!

 
Bert Joris behoort tot het kruim van Belgische jazz. Getuige zijn passages met Brussels Jazz Orchestra en de Klara Muziekprijs Jazz voor het vorige album Magone met het Bert Joris Quartet. Bert Joris is een van België ’s beste, zoniet beste trompettist. Misschien niet de meest technische of virtuoze muzikant maar qua lyriek en melodie zijn er weinigen die in de buurt komen. In dit kwartet wordt hij dan ook begeleid door een stel uitmuntende muzikanten. Als je op de reacties van publiek mag afgaan, kan je stellen dat Dré Pallemaerts een pak supporters in de zaal zitten had.

 
Het Bert Joris Quartet heeft met Only for the Honest een nieuw album uit dat net als zijn voorganger Magone op veel schitterende recensies mag rekenen. De lovende kritieken liegen er niet om. Tijdens het concert werd gekozen uit het meer dan 10- jarig repertoire van het kwartet. Hoogtepunten waren Only for the Honest, de titeltrack van het nieuwe album. Magone uit het gelijknamige album. Net voor de pauze werd het magistrale Sundown gespeeld, waarvan het ontstaan te bekijken was in de canvas reportage A song is born. Een prachtige docu over het geboorteproces van deze song (Sundown), van de eerste inspiratie tot de eerste live opvoering op jazz Middelheim (schone mens die Bert Joris). A song is born Als afsluiter werd een laatste hoogtepunt gespeeld; namelijk Anna, opgedragen aan de dochter van Antje De Boeck.

 Ik was net als de vorige keer toen ik Bert Joris in De Werf in Brugge aan het werk zag dan ook volledig onder de indruk van de prachtige melodieën die dit Kwartet op het podium weet te toveren.

maandag 19 november 2012

Verbouwingen. The Sequel: kinderkamers deel 3!

Om de kater door te spoelen dan maar weer de handen uit de mouwen gestoken. Nu de kamer van de jongste spruit geverfd en gevloerd is, kunnen we beginnen aan het opbouw. Wat staat er nog op het programma:
1) een kast
2) een boomhut annex bed

Deel 1: de kast!
Om reeds het gorotste deel van zijn oude kamer te kunnen verhuizen, kunnen we best beginnen met de kast. Het is geen al te grote kamer dus moet ze zo efficiënt mogelijk ingericht worden. Er is nog wel het chauffage kot waar het één en het ander van speelgoedbakken in geplaatst kunnen worden, maar het overgrote deel van speelgoed, kleding en boeken moet in de kast kunnen. Een Ikea-kastje gaan kopen is geen optie want dan verliezen we teveel plaats wegens te weinig muren. De beste oplossing is dus om de wand met de schouw om te toveren tot één grote kast waar boeken, speelgoed en kleren in kunnen.


Dus togen we aan het meten! De maten werden doorgegeven aan de houtzagerij. Lang leve MDF!  Na levering (alléé eigenlijk zelf gaan halen) was het nog een kwestie van alles pas te krijgen (geen enkele muur is eigenlijk ooit echt recht). Hier en daar moesten er nog enkele centimeters afgezaagd en afgeschuurd worden. En alles in elkaar prutsen. En ziehier het resultaat!


Het resultaat mag er zijn. Al zeg ik het zelf. In de middelste grote opening met de kleerhanger moeten nog twee kasten komen en onderaan in het midden en rechts komen nog schuiven met wieltjes op de grond.

Op naar het volgende werkstuk; een stapelbed ombouwen tot een boomhut!!

Wordt vervolgd.

zaterdag 10 november 2012

Kater!

Aaach! Nooit meer!

Tegen beter weten in zweer je jezelf de dag erna: "nooit meer"!
En toch telkens weer; op een bepaalde avond ben je het weer vergeten.

Je weet dat je dronken wordt, maar je probeert het weg te duwen. Tegen beter weten in hoop je dat het plots zal overgaan.

Eenmaal thuis weet je dat het bed zal draaien. En effectief, op het moment dat je hoofd neerlegt, staat de muur plots aan de andere kant van de kamer. Tegen beter weten in hoop je dat het zal overgaan met het sluiten van je ogen. Maar helaas, driewerf helaas, je hoofd blijft draaien.



Tegen beter weten in heb je het volgende moment je zolang mogelijk uitgesteld. Maar het moment dat je met je hoofd boven de pot hangt, weet dat het daarna zal overgaan. Dat je eindelijk zal kunnen slapen.

Maar 's anderendaags moet je lichaam de overmaat aan alcohol uitzweten. Je hoofd voelt verdoofd aan. Alleen al een andere richting uitkijken doet zeer. Alsof je hersenen weigeren mee te draaien en telkens tegen je hersenpan aan schuren als je van richting verandert. Waar en wanneer is begot die baksteen in je maag terecht gekomen? Waar en wanneer is de zwaartekracht in tienvoud tiegenomen?

Een dag gaat verloren na één zware avond. En voor eens en voor altijd neem je voor: Nooit meer!

donderdag 8 november 2012

Lijstje! Muziek

Lang geleden dat ik nog eens een lijstje publiceerde! Veel te lang geleden dat ik mijn Boekenrek en CD-rek hier links onder nog eens aanpastte. Hoog tijd dus voor een lijstje.

Laten we beginnen met de aangeschafte muziek van het voorbije jaar. Ik verschiet zelf eigenlijk een beetj van de lengte ervan.




Sinds de platenspeler de laatste maand dus elpee's gekocht (meestal met CD of downloadcode erbij):

Pearl Jam – The Broadcasts 1992 [EP]
The Black Keys - Chulahoma: The Songs Of Junior Kimbrough [EP]
Calexico - Feast Of Wire [EP]
Sebadoh - Bakesale Deluxe Edition [EP]
Lianne La Havas - Is Your Love Big Enough? [EP]
Dan Auerbach - Keep It Hid [EP]

Cd's:

Ben Howard- Every Kingdom
Calexico - Selections from Road Atlas 1998-2011
Raymond Van Het Groenewoud - De Laatste Rit
Rush - Retrospective I (1974-1980)
Bon Iver - Bon Iver
Jack White - Blunderbuss
Het Zesde Metaal - Ploegsteert
Het Zesde Metaal - Akattements
The White Stripes - Elephant
The National - High Violet
Nick Drake - Way To Blue (An Introduction To Nick Drake)
John Lennon - Working Class Hero
Dinosaur Jr - Farm
Wovenhand - The Threshingfloor
Richard Hawley - Truelove's Gutter
Eddie Vedder - Ukulele Songs
Beirut - The Rip Tide
Mark Lanegan Band - Blues Funeral
Wilco - The Whole Love
Ben Harper - Give Till It's Gone
The Civil Wars - Barton Hollow
The Gaslight Anthem - American Slang
The Gaslight Anthem - The '59 Sound
William Fitzsimmons - Goodnight
The Black Keys - El Camino
Kasabian - West Ryder Pauper Lunatic Asylum
Kasabian - Kasabian
James Vincent McMorrow - Early In the Morning
Angus & Julia Stone - A Book Like This
The Pretenders - The Singles
Paul Simon - Graceland
The Tallest Man On Earth - The Wild Hunt
William Fitzsimmons - The Sparrow and the Crow
Foo Fighters - Echoes, Silence, Patience & Grace
Midlake - The Courage Of Others
Foo Fighters - In Your Honor
Bruce Springsteen -The River
Damien Rice - 9

woensdag 7 november 2012

Verbouwingen. The Sequel: kinderkamers deel 2!

Nu de kamer van de dochter klaar is. Allez, eigenlijk al een tijdje klaar is sinds eind augustus. We wilden immers dat ze een nieuwe kamer had tegen de start van de grote school, zijn we begonnen aan de kamer van de kleine garnaal.


Ook hij mocht een kleur kiezen. Bij de dochter was het voorspelbaar roze. Deze keer werd het groen, als in het groen van Ben 10. Dus is het weer van papier afsteken. Behangen. Verven. Vloeren.


We hadden eerst wat schrik van dat groen, maar al bij al vind ik het geslaagd. Ook de schouw (voorheen in lelijk bruin marmer) werd met een speciale tweecomponenten verf omgetoverd tot helder wit. Bovenstaande foto is de sokkel waarop zijn stapelbed aka boomhut met camouflage kleuren komt.

Volgende stap is het maken van kasten. Aangezien het om een relatief kleine kamer gaat, moeten we de aanwezige ruimte zo optimaal mogelijk gebruiken. De wand met de schouw wordt één grote kast, zowel voor kleren, boeken als speelgoed.

De derde fase wordt het maken van de boomhut. We weten wat gedaan de volgende weken.

Wordt vervolgd!

zondag 4 november 2012

Terug van weggeweest

Het was koud. Zoals in sneeuw onderweg en 0°C op de boordcomputer.
Het heeft geregend. En dan nog eens geregend.
En eigenlijk was het slecht weer!


Maar dat kon mijn koude kleren niet raken!
De kachel heeft gesnord dat het een lieve deugd was. We hebben geluierd. We hebben gelezen; Kentucky, mijn land van Paul Baeten Gronda en Een Goede raad van J.K. Rowling zijn er in één ruk doorgejaagd. We hebben spellekes gespeeld (Schaak, Uno, de reisversie van Risk). We hebben gezwommen. We hebben mini-golf gespeeld. We hebben gewandeld. Ik heb een prachtige mountainbiketocht gemaakt (50 km berop bergaf zonder haast uit de bossen te komen in de gietende regen).


En we hebben een wolvenpark bezocht op de enige stralend zonnige dag.


Met andere woorden de batterijen zijn weer opgeladen! Laat die "kanaalrat" en ander ongedierte maar komen!

zondag 28 oktober 2012

Er even tussenuit

Na de onverwachte drukte van de voorbije week en een dochter in het ziekenhuis, zal de volgende week des te zoeter smaken.


Op het programma voor volgende week dus geen ziekenhuizen, geen buikpijn, geen werk, geen baxters, geen zieke dochter, geen verbouwingen.

Neen, neen en nog eens neen! Niets van dat alles.

Volgende week wordt: het dus van boeken lezen, van tijdschriften lezen, van spellekes spelen, van flesje wijn, van open haard, van gitaar spelen, van wandelen, van mountainbiken, van lezen, en van nog meer lezen, van nog meer spellekes spelen en van nog een fleske wijn.


Het mag van mij volgende week regenen! Zelfs hard regenen. Het mag van mij volgende week koud zijn! Zelfs vriezen. Het boek, de zachte zetel en de warme open haard zullen des te meer smaken.

Vandaag nog even werken en dan ... rust in de Eifel!

vrijdag 26 oktober 2012

Kliniek!

Hier was het stil maar achter de schermen was het behoorlijk druk.

Er gaat blijkbaar "een plaagske" rond en onze dochter had het vlaggen. Het kind had het zwaar te pakken eigenlijk. Wat begon met wat buikpijn op donderdag, ontaarde vorig weekend in hevige krampen. Veel krampen als in 's nachts elk uur opstaan. Bezoek op maandag aan de dokter bracht geen soelaas en zo werd het dinsdagavond crossen naar spoed.



Dochterlief begon stilaan uit te drogen en moest dringend aan de baxters. Op een paar dagen 4 kilo's kwijt is wat van het goede teveel. Maar behalve vocht en pijnstillers was er weinig aan te doen. Antibiotica worden (wijselijk) niet zomaar meer toegediend. Met andere woporden het arme schaapje moest de maag en darm virus uitzweten. (Voor de kennes: het officiële verdict was gastro enteritis)

Na drie dagen afzien van hevige buikkrampen en buikloop was het gisterenavond plots over en vandaag kwamen de verlossende woorden van de dokter; ze mocht naar huis. Huis als in puinhoop; want telkens spurten tussen werk en ziekenhuis. Spurten tussen de benjamin ophalen op school en eten maken en weer naar de kliniek. Over en weer hossen tussen het ziekenhuis en thuis met kleren en gerei daar er telkens eentje van ons bleef slapen bij de dochter.

Niets zo erg als hulpeloos zitten waken naast je kind dat vergaat van het zeer door krampen die om het uur weerkeren. Wat moet je zeggen tegen een schreiende dochter: "Ik wil die buik niet meer! Het moet stoppen! Ik wil naar huis, naar mijn bed!" Maar hey ze is thuis. Ze is maar wat blij om weer in haar eigen kamer en bedje te rusten.

De rust is eindelijk weergekeerd in huis. Nu dat huis nog uitmesten en dan het weekend en het verlof in. Laat maar komen want deze week kan niet snel genoegt gepasseerd zijn!

vrijdag 19 oktober 2012

Nieuwe huisbewoner!

De echtgenote is een kattenmens! Altijd al geweest. Ik ben er altijd tegen maar laat me keer op keer ompraten. Nu, eenmaal het beestje in huis draai ik snel bij! In ons eerste huis hadden we een prachtig zwart beestje, maar we hebben het bij de verhuis noodgedwongen moeten achterlaten bij de bejaarde buurvrouw (waar ze eigenlijk al evenveel zat, wegens eten en veel aandacht krijgen). Beiden content eigenlijk!


Op ons huidig adres hadden we ook reeds een katje! Weer een mooi zwartje (een kater)! Nu, het beest in kwestie was er heilig van overtuigd dat als je maar parmantig en rustig de straat oversteekt, je er mag op rekenen dat alle wagens stoppen! Dat werkte lange tijd. Behalve die ene auto dus, ....



De overburen hadden enkele katjes teveel. De kinderen werden uitgenodigd om eens te komen kijken. Lap, toen werd het hier drie tegen één in huis. Maar ik hield het been stijf! Neen is neen!

Terwijl ik dit zit te schrijven, ligt het beest in kwestie op mijn bureau te snorren. Wie zegt dat ik geen karakter heb!

dinsdag 16 oktober 2012

Het was weer druk op de Schelde

Na jaren afwezigheid uit het wedstrijdcircuit mocht ik zaterdag nog eens uitpakken op de Schelde. De Antwerprace is een kamelenkoers van Breskens, respectievelijk Terneuzen voor de kleinere boten, tot aan de finish aan het Zuiderterras in Antwerpen.

Qua koers stelt het niet zoveel voor aangezien het gewoon de boeien volgen is. Er meestal teveel volk is. 250 boten. Veel toeristen die vrij nerveus worden als je in volle snelheid komt afgesjeesd. Af en toe miserie met binnenvaart en oceaanstomers die logischerwijs voorrang krijgen.

© Pit de Jonge - Shiptoshore

Maar het blijft een plezante regatta als afsluiter van het seizoen. Veel volk. Je komt dus altijd mensen tegen die je kent. Het slechte weer was spelbreker voor de ambiance achteraf op de kaaien van het Willemdok. Maar al bij al een fijne dag beleefd. Lang aan de leiding gelegen maar uiteindelijk slechts zesde.

dinsdag 9 oktober 2012

Mens erger je niet!

Misschien is het u ook al opgevallen? Maar Zondag 14/10 zijn er verkiezingen!

De brievenbus zit vol folders. De wegen staan volgetimmerd met affiches. Met regelmaat van de klok staat een (u tot dan onbekende) buurtbewoner aan de deur om u mee te delen dat hij of zij, jouw persoonlijke belangen zal gaan verdedigen (de volgende jaren en maanden zal je ze weer niet meer tegenkomen). As If! Zelfs via facebook krijg je massaal verkiezingsspam binnen (de rechterbalkjes staan vol). Allerlei vrienden blijken voor allerlei partijen op te komen en hopen dat ze op je kunnen rekenen. Eén en Canvas zijn herleid tot propagandazenders ter meerdere eer en glorie van de lokale en nationale politici. Bart De Wever en Daniël Termont zijn dusdanig aanwezig op de lichtbak dat je zou gaan twijfelen of ze Terzake nu zelf presenteren of niet. Tijdens het nieuws: verkiezingsnieuws. Je zapt naar Canvas: Terzake met duiding bij het verkiezingsnieuws. Je zapt terug naar Eén: verkiezingsnieuws met een kwinkslag in Niet tevreden Stem terug. Je zapt naar Canvas: opnieuw verkiezingsnieuws tijdens een intiem gesprekje in Reyers Laat.

Dat dit allesbehalve boeiende televisie oplevert, werd gisteren tijdens Reyers Laat nog maar eens aangetoond. Het begon nog deftig met een goed gesprek met Johan Heldenberg over de film "The Broken Circle Breakdown", gevolgd door een interview met Natalia. Vervolgens, hoe kan het ook anders, was het tijd voor de politicus van de dag. Dat bleek Filip Dewinter van het Vlaams Belang te zijn. En toen werd het echt beschamend. Nu ja; ieder zijn meug natuurlijk, we hebben hier gelukkig een democratie. Het was duidelijk dat zowel Natalia en Johan Heldenberg niet wisten waar kruipen van affronten. Zichzelf waarschijnlijk op te tanden bijtend om niet te reageren. Wat heeft dit begot voor zin? Nodig ofwel die mensen niet uit! Of laat die politiekers gewoon in al die andere verkiezingsshows opdraven en laat het tenminste nog voor een keer niet over die verkiezingen gaan! Echt triestig!

Gelukkig valt er af en toe ook wat te lachen. In Brugge zijn een aantal affiches ludiek versierd. Bij het aanzicht van deze onderstaande versie, verschijnt er telkens een glimlach op mijn lippen. Ook ten huize Weerenwind wordt er creatief met het verkiezingsdrukwerk omgesprongen. heel wat kandidaten zijn voor zien van de nodige brillen, snorren, baarden, zwarte tanden. Let wel! Geen enkele partij wordt ontzien! Kwestie van uw kroost goed op te voeden.



En wedden dat het na 14/10 toch allemaal niets zal uitmaken? Zondagavond zal blijken dat er voor de zoveelste keer geen enkele partij verloren heeft! Wedden?

zondag 7 oktober 2012

Verbouwingen. The sequel: kinderkamers deel 1!

Toen we zes jaar geleden dit huis kochten, wisten we dat we moesten verbouwen. We wilden ook verbouwen. We moesten en zouden een oud huis, dat we dan met de nodige moderne stukken gingen opsmukken. We hebben er eerst een paar jaar in gewoond zonder iets aan te passen. Kwestie van zeker te zijn van wat we wilden. Vervolgens hebben we twee jaar verbouwd. You know, de grote werken, als in vier keer binnen je eigen huis verhuizen. Als in geen keuken meer. Als in geen badkamer meer. Als in geen toilet meer. Als in de mobilhome van de schoonhouders op de oprit om te koken. De provisoire keuken heeft op vier verschillende plaatsen gestaan. Dat kookt nog vlot hoor zo'n elektrisch tweepits fornuis. Toch zolang je geen ingewikkelde gerechten tevoorschijn tovert. De grote tafel was eetplaats en bureau tegelijkertijd. Het einde was slopend. We hadden het gehad met het stof. Het ongemak. Het altijd maar werkmannen in huis. Het altijd maar sakkeren op aannemers die hun afspraken niet nakwamen (weg was die genomen dag verlof), of die te laat kwamen opdagen, of die dingen verkeerd deden (dikke zucht).

 
Na twee jaar waren de grote werken klaar. Na twee jaar hadden we het dan ook gehad. Na twee jaar hadden we onze buik vol van verbouwen. Maar het was natuurlijk ook keihard genieten; van de nieuwe keuken, volledig naar onze goesting. Van de grote bureau annex bibliotheek met grote boekenkasten waar ik momenteel deze post zit te schrijven (jawel met een stukje vinyl op de achtergrond, Jim Morrission 's American Prayer meer bepaald). Eindelijk genieten van het lopen op de parket die we al lang wilden leggen (ook in onze vorige huizen maar het kwam er maar niet van).
 

Na de grote werken (afbreken en weer opbouwen) stond er een volgend hoofdstuk te wachten om de handen uit de mouwen te steken. Namelijk de kamers boven in orde maken, naar onze hand zetten en inrichten. Maar we hadden wel even gehad met verbouwen en zodoende viel het hier stil. De kinderen hadden elk hun eigen kamer maar wel respectievelijk met knaloranje en diepblauw behangpapier. En wijzelf sliepen op de zolder, op de grond tussen massa's dozen van spullen die tijdens de verbouwingen wel ergens terecht moesten. En dat beginnen we stilletjesaan beu te worden. Hoog tijd om in actie te schieten.

 
 
Het goede voornemen was; de kamer van de dochter klaar tegen de tijd dat ze naar de "grote" school moest. Wel dat is gelukt. Sinds 1 september heeft ze haar eigen kamer. Haar eigen nestje. Haar eigen plek om te studeren (want begot dat moet ze toch wel doen in de eerste Latijnse). Ze mocht zelf de kleuren kiezen. En wat had je gedacht? De juffrouw wou een roze kamer. Pink begot! Dat kon/mocht maar niet teveel! Dus heel veel wit geverfd op de zolderkamer. Alle balken in het wit. En een leuk retro behang in het roze met bloemetjesprint op de muur. Het meubilair in het wit. En als bed hebben we zelf een soort alkoof met kasten en gezellig nisje gemaakt (ze heeft nu echt een eigen nestje).


One down! Three to go! We zijn nu begonnen aan de kamer van onze jongste spruit (een jongen). De gekozen kleur is groen. Een stapelbed wordt omgebouwd tot fort met camouflage kleuren. Er komt een klimmuur. En gezien de kleine kamer wordt de schouw omgebouwd tot kast om zoveel mogelijk plaats te winnen. Daarna de masterbedroom met dressing! (Eindelijk terug in een bed en niet meer op de grond slapen). En als laatste de logeerkamer annex speelkamer annex naaiatelier met massa's kasten!

Wordt vervolgd!

donderdag 4 oktober 2012

La Folie du Vinyl

Verjaardagen. Misschien ben ik op een leeftijd gekomen waar je niet meer zit uit te kijken naar alweer een jaartje ouder worden. De gasten daarentegen zijn er nog steeds op gebrand! Stiekem vroeg opstaan en het huis versieren, ontbijt maken en 's avonds hapje en feestelijke maaltijd. Maar het spannends voor hen (en voor mij eigenlijk ook wel) is het 's morgens, na het obligate "Happy Birthday" zingen, uitdelen van de pakjes! Zij zijn even opgewonden over het uitdelen van pakjes als het zelf krijgen van pakjes op hun verjaardag!


 
Terwijl ik dit stukje schrijf staat mijn verjaardagscadeautje op de achtergrond te spelen. Ik kreeg namelijk een plaat voor mijn verjaardag. Een echte vinylplaat. Bakesale van Sebadoh meer bepaald. Aangezien ik sinds jaren geen platendraaier meer had, trok ik in eerste instantie mijn wenkbrauwen op. maar een bijkomend bonnetje (zelf gemaakt) dat recht gaf op een platenspeler verklaarde dan weer de eerstgenoemde cadeau.



Ik kijk steeds minder televisie en aangezien de stereo in dezelfde ruimte staat als de beeldbuis, is het niet altijd evident om wat te lezen of naar muziek te luisteren als andere huisgenoten kassie willen kijken. dus had ik al een aantal keren geopperd dat we in de bureau een lees- en zit moesten maken. Die opmerking was blijkbaar blijven hangen!



Dus gauw even rondgekeken om een platendraaier (met usb-aansluiting om mijn oude stapel platen op de pc te zetten) op de kop te tikken. Zo gevonden, zo gekocht. het is een SONY PSLX 300USB geworden. Ik had bij mijn ouders thuis nog mijn oude versterker (een Technics) staan waar ik als 16-jarige menige maand voor gespaard had. Samen met de bijhorende boksen was alles in een ik en een gij aangesloten.

En bij deze kunnen hier weer platen gedraaid worden. De jeugd ten huize Weerenwind was vooral onder de indruk van het feit dat je zo een plaat moet omdraaien om de rest van het verhaal te horen!!! Maar ze vinden voor de rest wel "cool", zo'n vinylplaten.

woensdag 26 september 2012

Een piano op de kop getikt!

We hadden er ooit al wel eens aan gedacht. Er al wel eens naar uitgekeken. Maar er nooit echt werk van gemaakt. Als we door de Kloosterstraat in Antwerpen of de Marollen in Brussel, in de brocantewinkels aan het rondstruinen waren, hadden we telkens halt gehouden bij een aantal exemplaren. Zo met het gedacht:" Een piano in huis zou wel leuk zijn!". Aangezien we hier zo'n synthesizerachtig ding staan hadden, was er dan ook geen haast bij. We zouden wel ooit eens kijken voor een echte ...



Een paar weken terug werd ons een "echte" piano in de schoot geworpen. De buren wisten dat we hier ten huize Weerenwind met muziek bezig waren. Zijnde een gitaar, een saxofoon en een dwarsfluit. Daarnaast liggen hier nog een aantal mondharmonica's en een ukelele op de synth. De buren hadden een kennis die dringend (wegens verhuis) van een piano af wilden. Het was een familiestuk afkomstig de tante van de oma, maar geen kat speelde er nog op en ze had de laatste jaren dienst gedaan als ornament.



Dus maar gauw even gaan kijken. Wat vrienden en een camionette opgetrommeld. Opgeladen en afgeleverd aan huis.  En nu staat ze hier te blinken. Ze is wit geverfd. Maar er komt een schijn roze door. Eerst maar even afwachten of ze nog gestemd kan worden. Zoniet wordt ze brandhout en anders krijgt ze nieuw zwart gelakt kleedje.

maandag 24 september 2012

Sing for the Climate!

Ik ben niet gaan zingen. Neen, ik ben niet geweest. Ten eerste kan ik niet zingen en zouden mijn stembanden eerder bijdragen bij het afsmelten van de poolkap dan iets anders. Na 3 jaar notenleer ben ik zo blij dat ik niet meer hoef te zingen dat geen enkele cel in mijn lichaam nog de behoefte voelt om ergens liedje te gaan kwelen (tenzij ik onder de douche sta).

Is het goed dat men mensen gaat sensibiliseren? Is het wat betreft het klimaat 5 voor (of is het al 5 over) 12? Jawel! Jawel! Jawel! Wij hebben bewust een wagen weggedaan. En doen systematisch alles wat we kunnen met de fiets. We leven zo spaarzaam mogelijk wat energie betreft. We leven milieubewust, zoals zovelen van onze generatie.

Maar de negatieve beuzak in mezelf krijgt automatisch zijn bedenkingen als een bende Beevee's staat te brullen dat we er iets moeten aan doen! Ergens is het wel grappig; zoals Wannes Capelle van Het Zesde Metaal (een keigoed optreden by the way) hier zaterdagavond in de Brugse Stadsschouwburg stelde. Men had hem gevraagd om in zijn thuisbasis Wevelgem de kop te trekken voor Sing for the Climate. Aanvakelijk had hij geweigerd wegens verplichtingen op zondagmorgen in Brussel. Maar het management vond dat hij daar moest zijn. Dat wil dus zeggen. 's Morgens met de auto van Antwerpen naar Brussel, dan met de auto van Brussel naar Wevelgem, en ten slotte met de auto van Wevelgem naar Antwerpen. Op vele andere plaatsen waren er grote podia, licht en geluidsinstallaties opgezet. Het klimaat zal er maar wel bij varen denk ik dan maar.


Aan de overtuiging van de Beevee'tjes in het clipje zal het niet liggen. Neem nu weervrouw Jill Peeters, helemaal begaan en bekend met de materie. Een paar jaar terug stond ze helemaal geëmotioneerd, haast te bleiten, naast Nic Balthazar op de klimaattop in Kopenhagen, stellend dat er naast Nic haast niemand was die de urgentie begreep. Qua pathetiek kon dat tellen, nietwaar. We voelden ons bijna schuldig dat we ook niet spoorslags op het kerosine verslindende vliegtuig richting Denemarken waren gestapt om mee een potje te huilen. Een jaar later stond de dame in kwestie alweer even geëmotioneerd, haast te bleiten, bij het aanzicht van haar eerste tornado in Tornado Alley. Daarvoor was ze wel helemaal naar de Verenigde Staten moeten vliegen met datzelfde kerosine verslindende toestel, om dan duizenden kilometers te moeten rondrijden op benzine om toch maar een glimps te vangen van een door de klimaatveranderingen steeds frequeenter voorkomend weersfenomeen. Het klimaat zal er maar wel bij varen denk ik dan maar.

Nu, er zullen wel tal van mensen aanwezig geweest die het echt goed voorhebben van het klimaat. Het is goed nieuws dat alle jonge mensen van de tal van aanwezige jeugdbewegingen gemotiveerd worden om met het klimaat rekening te houden. Maar van tal van andere mensen kan ik me niet van de indruk ontdoen dat het puur om produktplacement gaat! :-(

maandag 17 september 2012

These boots were made for walking ...

Soms. Heel soms vind je de dingen die je in je hoofd hebt.

Zo ook onlangs moest ik zonodig nieuwe schoenen. Winterschoenen meer bepaald. Ergens in mijn hoofd had ik wel enig idee van wat ik wou. Dat gebeurt wel meer, maar nog vaker wordt dat dan niet gevonden.

Maar deze keer wel!



zaterdag 15 september 2012

Autoloos

Hoe vaak peddel je niet door de stad, vloekend op auto's. Slalommend met je fiets tussen al het verkeer. Uitlaatgassen hoestend. Hoe vaak wordt je haast niet van je sokken gereden door losgeslagen wagens. Hoe vaak trippelt er geen bus Japanse toerist net voor je wielen, sla je de remmen dicht, om net niet over het stuur van je tweewieler te donderen.

Maar morgen niet! Neen morgen, heersen de fietsers en wandelaars over de stad.



vrijdag 14 september 2012

Terugkomdag op Prozac

Als kind ben ik steeds op kamp geweest. Vanaf mijn zesde met de Chiro en later waren er elke zomer wel sportkampen, taalkampen of CM-vakanties (huidige Kazou-vakanties). Ik heb dat altijdgewoon gevonden en nooit een probleem van gemaakt om zonder ma en pa te zitten. Het hoeft dan ook geen betoog dat onze gasten van jongs af op kamp trokken. Scouts en Kazou. Mijn verwondering is dan ook telkens groot als sommige ouders op school problemen maken over de bosklassen. Telkens blijkt dat sommige kinderen niet mee zullen gaan om de eenvoudige reden dat ze nog nooit meer dan een dag of minder van huis zijn gegaan zonder ouders.

Nu, we wijken af! Ik wou het even hebben over CM of Kazou kampen. En meer bepaald over de moni's. Waar blijven ze ze in godsnaam vandaan halen?


Zoals gezegd ben ik vroeger op, toen nog, CM-kamp geweest. En toen was het al van dattum. De moni's waren steeds op zijn zachtst uitgedrukt overenthousiast. het moest en zou er, ondanks alles, superfijn, megafraaf en tof. Telkens als ze met hun overmotivatie in mijn buurt kwamen, stond de sarcast in mij op en werd ik tegendraads. Neen, ik moest niet hebben van hun opgeklopte, over-the-top keiwijze spelletjes. Ik vond de vakanties leuk, daar niet van maar het heeft nooit maar dan ook nooit geklikt met de moni's. Man, man, wat ben ik daar gestraft geweest! En meestal heel terecht eigenlijk want ik wist dat het aan mij lag.

Nu, zoveel jaren later lijkt er nog niets veranderd. Telkens als we de gasten afzetten bij vertrek of gaan oppikken na terugkomst, is het weer van dat. Men trekt een blik overenthousiaste moni's open die het boeltje moeten opvrolijken en op speed alles lijken te willen beredderen. Niet normaal!

Vorig weekend was het terugkomdag va Kazou. Onze kinders hebben er blijkbaar geen last van, van die dolgedraaide moni's (des te beter voor hen). Dus hebben we de gans dag in het Boudewijn Seapark de een na de andere moni op volle toeren in vol ornaat mogen aanschouwen. Je denkt 's morgens dat hun batterijtjes ergens halverwege de dag zullen stilvallen? Maar nee hoor, ze gaan de ganse dag onverstoord op crashtempo door! Gelukkig hebben onze zich gasten zich rot geamuseerd. Ik heb het boeltje dan maar met cynisch lachje op de lippen zitten gadeslaan.

O by the way, had ik al verteld dat ik met een cm-moni getrouwd ben?





dinsdag 11 september 2012

September Jazz

Wat is er leuker dan een intiem festival tijdens een zonovergoten weekend op een leuke locatie.
Elk jaar schiet De Werf zijn Jazz seizoen op gang met een klein festival in school De Ganzeveer in het Bilkske. Op de gezellige speelplaats wordt een bar, een frietkraam en een podium geparkeerd. Zoals steeds valt en staat de sfeer van zo'n openluchtfestivalletje met het weer. Maar zomerser kon vorig weekend niet worden. Een zalige zomeravond met een temperatuur die niet leek te willen dalen.  Er was dan ook een massa volk (maar gelukkig niet teveel om ambetant te worden) en een geweldige ambiance.

Ook de line-up mocht er zoals steeds weer zijn. Na de opwarming van de Nederlanders van Talking Cows (niet slecht maar ook niet indrukweekend) was het aan het nieuwe project van AKA MOON drummer, Stéphane Galland's Lobi.

 Net iets teveel wereldmuziek naar mijn goesting maar zoals te verwachten was een bende topmuzikanten bij elkaar. Het feit dat ik niet zo onder de indruk was kan ook gelegen zijn aan het veelvuldig kletsen van mijnentwege op dat moment. Op zo'n manifestatie blijkt steeds maar eens dat Brugge een dorp is. je komt altijd wel mensen tegen waar je zonodig nog eens een pintje en een klapke moet mee doen. By the way er was Steenbrugge Blond van het vat. Indien u een blond biertje niet versmaadt, aarzel niet dit geestrijke vocht eens te proeven.

Als "top of the bill" was er Céline Bonacina invite Ngyen Le uit Frankrijk, respectievelijk Vietnam. De dame in kwestie was een graatmagere typische Parisienne die herhaaldelijk loos ging met een indrukwekkende bariton sax rond haar frêle schouders. Maar de kracht van het optreden zat hem in het virtuoze gitaarspel van de heer Ngyen Le. Waarlijk een openbaring.

Geniet u maar even mee:

vrijdag 7 september 2012

M 1

Met de start van het nieuwe schooljaar is ook een nieuw jaar aan het conservatorium begonnen. Jaar nummer vier of middelbare 1 (M 1). En dit geeft toch wel enige veranderingen. Ten goede mag ik wel stellen. Zo is er geen notenleer (AMV = algemene Muzikale vorming) meer. Toch wel 3 uur per week. Geen dictees meer, geen prima vista (ofte helemaal alleen voor de klas met enkel uw krakende stemmeken) meer! Woehoe! wat zijn we daar rouwig om! Not!

Wat betreft het instrument weinig verandering. De uurlijkse lessen per week gaan gewoon verder. Nog steeds bij dezelfde leraar. Maar hey, dat klikt al sinds les één dus laat maar komen.

Dé verandering wat betreft het instrument is het vak samenspel. Zoals het woord het zegt, krijg je één uur per week les met een aantal gitaren samen; meer bepaald 12! Het is dus de bedoeling om dit jaar met 12 gitaren en de bijhorende gitaristen samen te spelen, een aantal concerten te geven en jawel een openbaar examen af te leggen. De groep is gemengd en gaat van M1 tot M3. En dus de mensen van M3 hebben een openbaar examen af te legen en de rest van ons mag mee het podium. Laat maar komen want mijn inziens, dat samenspelen met anderen, daar doe je het toch voor, niet?


Ook nieuw en anders is het vak AMC (algemene Muziek Cultuur). Een vak van slechts één uurtje per week om te leren luisteren naar muziek, van muziek van primitieve culturen bv. Afrikaanse trommuziek, Boedhistische tempelmuziek, jazz en blues, oude muziek van rondtrekkende minnestrelen, klassieke muziek van Mozart, Strauss of Ravel, opera, kakofonie, improvisatie, toevalsmuziek  tot eleckronische- en computermuziek. Daarnaast worden de verschillende instrumenten bestudeerd; wat is het verschil tussen een vedel en een viool, een piepende fluitketel en een orgel, een holle boomstam en een drum een rietstengel en een hobo, een luit, een gitaar, een cimbel, een piano, een bamboe en een traverso, een waterorgel en een synthesiser.
Belangrijk: AMC is geen 'blok'- maar een praktijkvak waarin op het einde van het jaar als examen een aantal muziekfragmenten worden voorgelegd en waarvan op het gehoor een aantal vragen dienen opgelost te worden zoals, welke instrumenten spelen, of het bv. een concerto of een symfonie is, een aria of een lied, in welke maat het stuk staat, of het één- of meerstemmig is, welk karakter of sfeer het stuk heeft enz... Nog geen idee wat dat gaat geven, vanavond de eerste les!

dinsdag 4 september 2012

All that Jazz!

Deze week kan de Jazz-liefhebber zijn hartje ophalen en een mooi einde breiden aan de festivalzomer! De vooruitzichten voor de rest van de week zijn ronduit zonnig. Ideaal dus om in de buitenlucht van enkele jazzoptredens te genieten zoals daar zijn:

Jazz in't Park: van donderdag 6 tot zondag 9 september
 
Zuidpark Gent waar je met een drankje (een Vedett of enig ander Belgisch bruin goud met schuim) in het gras tussen de bomen of onder een tent kan genieten. Altijd een leuke sfeer en altijd een fantastische line up van het kruim van de jonge Belgische Jazzscene.

 
6/09/2012 - Fusion Jazz
  • 17 uur: Jozef Dumoulin Trio
  • 19 uur: BackBack
  • 21 uur: Rackham
7/09/2012 - Fresh Jazz
  • 12 uur: Kris Defoort & Guests
  • 17 uur: Bram Weijters Quartet
  • 19 uur: Ifa y Xango
  • 21 uur: De Beren Gieren
8/09/2012 - Jazz XL
  • 17 uur: Rêve d'Elephant Orchestra
  • 19 uur: Brussels Youth Jazz Orchestra
  • 21 uur: Belgian Jazz Big band met special guest Lady Linn
9/09/2012 - Kittens & Cats
  • 12 uur: Pure Elastic Quintet
  • 14 uur: Christian Mendoza Group
  • 16 uur: Dré Pallemaerts Quintet
Presentator Mark Lefever
 
Zot van Jazz: vrijdag 7 september
 
Ter gelegenheid van de Week van het Bier, is er in de Brouwerij De Halve Maan in Brugge een jazz concert! De Belgische jazz topper Philip Catherine zakt af naar Brugge... Op de prachtige binnenkoer van de brouwerij kan je met een glas Brugse Zot genieten van het fonkelende gitaarspel van de heer Catherine!



September Jazz: zaterdag 8 september
 
 Stedelijke Basisschool De Ganzenveer, Bilkske, Brugge. September Jazz is uitgegroeid tot een jaarlijkse vaste afspraak voor elke muziekliefhebber in de Brugse regio en daarbuiten. Met telkens een zorgvuldig uitgekiende selectie aan absolute topacts uit de hedendaagse jazzwereld vormt September Jazz een gedroomde start van het nieuwe muzikale seizoen in Brugge. In het verleden kon u tijdens een zwoele nazomeravond met een lokaal streekbiertje ter hand genieten van klinkende namen als Philip Catherine, The New Cool Collective, Eric Legnini Quintet, Abraham Burton Quintet, AKA Moon, ...
Ook dit jaar presenteert programmator en bezieler Willy Schuyten terug drie steengoede groepen uit verschillende uithoeken van het jazz universum. Vandaar ook de titel van deze editie “Directions”.


 

 


TALKING COWS (NL)
Frans Vermeerssen, saxofoon
Robert Jan Vermeulen, piano
Dion Nijland, contrabas
Yonga Sun, drums

STÉPHANE GALLAND’S “LOBI” (Be/Fr/Es/Tr/Bg)
Stéphane Galland, drums
Magic Malik, fluit & vocaal
Carles Benavent, bass
Misirli Ahmet, percussie
Petar Ralchev, accordeon
Casimir Liberski, piano

CÉLINE BONACINA invites NGUYEN LE (Fr)
Céline Bonacina, sax
Nguyên Lê, gitaar
Kevin Reveyrand, bass
Hary Ratsimbazafy, drums
 
 

zaterdag 1 september 2012

Chaos

De vakantie loopt op haar laatste benen. Terwijl ik dit neerpen, schalt Ben Howard op de achtergrond uit de boxen via Spotify. Ben mag vrij luid want ik heb vandaag het kot voor mij alleen! De vrouw des huizes wordt alweer door het werk opgesommeerd en de gasten zijn op weekend bij de oma's. Die vonden nog het recht te hebben op enkele dagen kleinkinderen wegens tijdens de vakantie veel-te-weinig gezien door allerhande kampen, vakanties en vriendjes verplichtingen.

De vakantie is bijna gedaan en laat de rust maar terugkomen. Ondanks alle voornemens van veel tijd en allerhande dingen waar nu eindelijk tijd voor zal om ze grondig aan te pakken, lijkt elke vakantie toch uit te monden in chaos. Tijd zat, dat wel, maar toch altijd veel te veel plannen voor veel te weinig tijd. Ondanks de wil om een aantal zaken gestructureerd aan te pakken en er eindelijk eens voldoende tijd in te steken, rijdt mijn planning zich telkens vast in het overaanbod.



Nu we mogen niet klagen! De vakantie mag best geslaagd worden genoemd. Ons familiereis was een echte meevaller. We hebben een pak leuke festivals gedaan. Werchter was top met Jack White en Pearl Jam. Cactus was helaas net wat teveel regen om echt goed te zijn. Maar de Foo Fighters hebben ondanks de hitte van mijn sokken geblazen op Pukkelpop. En ja, de minuut stilte was indrukwekkend vergeleken met het gedruis van de storm vorig jaar. De kinderen hebben zich rot geamuseerd op de kampen (scouts & Kazou).

Maar wat mij betreft mag al die chaotische vrije tijd nu stoppen! De vakantie is voorbij; lang leve de vakantie. Ik verwelkom met open armen het georganiseerde (gestructureerd we wish!) schoolleven van september. Met de regelmaat van school en buitenschoolse activiteiten. Ik verlang terug naar de muziekschool, want ondanks alle vrij tijd heb ik mijn gitaren veel te veels verwaarloosd! Er ligt net geen stof op!

Maar nu ga ik verder genieten van de rust in huis! Er is nog verse koffie! Ben Howard's knappe riff van The Fear doorgalmt nog steeds door het huis met de volumeknop op 18! Ik heb nog enkele uren om De Standaard, het magazine en het weekblad van voor naar achter uit pluizen. daar zal volgend weekend wegens werken waarschijnlijk niets van in huis komen!

donderdag 28 juni 2012

Een hoofd vol muziek!

A new headset!

De oortjes van mijn iPod hadden hun beste tijd gehad en waren dringend aan vervanging toe.
Nu, oortjes zijn we handig bij het sporten maar voor dagdagelijks gebruik vielen ze me toch net even teveel uit mijn oor.
Ik heb bijna dagelijks mijn muziek opstaan; op de fiets, op de trein, zelfs bij het grasmaaien zet ik muziek op mijn kop.

Na veel wikkken en wegen gekozen voor het Marshall-exemplaar. U weet wel, Marshall, als in dat merk van de legendarische versterkers. Het ziet er mooi uit, het is licht en geeft bovenal een fantastische klank.




Het afrijden van het gras zal nooit meer hetzelfde zijn.




zondag 24 juni 2012

Kleine meisjes worden groot

Anne,
je hebt nog heel wat voor de boeg,
maak je geen zorgen,
daarvoor is het nog te vroeg,
veel te vroeg.

De wijzers van de klok gaan snel,
dat merk je later wel,
Anne.


Van de pot naar de w.c.
gaat een, twee, huppekee,
Anne.


Je hebt net je bromtol uitgepakt
of je bent alweer een jaar ouder.
Voor ik goeiemorgen zeg,
ben jij op je brommer weg,
Anne.


Anne,
de wereld is niet mooi,
maar jij
kan haar een beetje
mooier kleuren.

Herman van Veen - Anne

Ik heb de laatste tijd al vaak aan dit liedje moeten denken.

De wijzers van de klok gaan snel,

dat merk je later wel,


Je hebt net je bromtol uitgepakt

of je bent alweer een jaar ouder.
Voor ik goeiemorgen zeg,
ben jij op je brommer weg,

Ik weet niet waarom, maar deze regels zijn me altijd bijgebleven. Ik denk dat ik zo een jaar of 12 was als ik liedje leerde kennen. En de laatste maanden spoken ze er meer dan eens rond (samen met het gefloten deuntje) in mijn hoofd.

We hadden dit weekend het verjaardagsfeestje van onze 12-jarige dochter. Alle meisjes (enkel de meisjes natuurlijk, zo oud is ze ook weer niet) van de klas waren uitgenodigd voor een feestje. Rechtstreeks van school naar ons huis om dan samen met die ganse bende giecheltrienen de tent op te zetten. De ganse meute mocht samen in de tent slapen. Gegibber gegarandeerd. Dan een spelletje Kubb. Maar na een tijdje vonden ze zichzelf toch wel te groot voor spelletjes en werden er klassikaal nagels gelakt. Net echt!
De BBQ werd gestart, de broodjes met worst en hamburgers werden verorberd met de nodige ketchup en mayo of wat had u gedacht. De vuurkorf werd aangestoken en de marshmallows werden op stokjes boven het vuur gehouden.

Vervolgens hebben ze (na enige tussenkomsten van onzentwege om de vrede met de buren te bewaren) zichzelf in slaap gekwetterd.




Man, man. op een paar dagen na zit de lagere school van mijn dochter er op.
 
De laatste maanden lijken we zo een beetje met de regelmaat van de klok de ene "mijlpaal" na de andere te nemen.
Gaatjes in de oren (als voor oorbellen that is).
Sinds de paasvakantie mag ze alleen met de fiets naar de muziekschool in 't stad. Met hemelsbrede glimlach stapte ze op haar nieuwe grotemadammenfiets (gekregen voor haar communie weet u wel) en reed ze fier als geeneen de oprit af. Wat meewarig nagekeken door deze grijzende 43-jarige
We hebben secundaire scholen gezocht, info avonden bijgewoond, opendeurdagen bezocht en haar uiteindelijk ingeschreven voor "de grote school". 
Ze heeft een gsm, begot.
Ze skypet met haar vriendinnen op haar Ipod.
Ze plaats BFF-foto's op haar facebook profiel. Ik moest haar met het schaamrood op de vwangen vragen wat in godsnaam een BFF wel was. "Maar papa (rolt met de ogen) weet je dat dan niet? Een BFF is dus blijkbaar een Best Friend Forever die zowat elke dag van naam verandert.
 
Het gaat met de dag sneller en sneller, zodanig dat ik soms de tijd even zou willen halt toe roepen. Kwestie van even naar adem te happen. Of om een aantal zaken in mijn geheugen te prenten uit schrik ze ooit te vergeten. Wat beelden die ik nooit meer kwijt wil en die geen foto ooit zal vangen. Of wat gevoelens op te slaan die woorden ooit zullen beschrijven Ach, ik krijg er hoe langer hoe minder de kans toe. De wijzers van de klok gaan snel, weet je wel.  Voor ik goeiemorgen zeg, ben jij op je fiets weg, weet je wel.



Het kleine meisje voor wie ik onvoorwaardelijk een held was is bijna weg. Slik. Mocht ze dit lezen zou ze met haar ogen rollen en zuchten: "Papaaaaaa, doe ne keer normaal!"

maandag 18 juni 2012

Festivallijstje

Terwijl de regen hier voor de zoveelste keer tegen de ruiten klettert en een stevige zuidwester het loof van de bomen waait ben ik met een mok dampende koffie mijn festivallijstje aan het opstellen. Ik ga hier niet beginnen zagen over het weer. Dat gebeurt mijn inziens al meer dan voldoende!

Maar hoedanook als je je aan festivals denkt, denk je aan zomerse taferelen! Zonnebril. Zonnecrème. Een fris pintje in een plastic bekertje! En beukende bassen op de achtergrond.

Ondanks het Pukkelpoptrauma van vorig jaar zijn we er weer helemaal klaar voor!



  • Rock Werchter: 29 juni
Neen geen vier dagen! Maar Pearl Jam mochten we niet missen. Mensen dansen het liefst op de muziek van hun jeugd. Well I admit i was a grunge boy. Inclusief gescheurde jeans, zwarte combats of Dr Martins en het obligate houthakkershemd (weer compleet hip trouwens). Deus en Jack White zijn een bonus. Indien tijd even gaan piepen naar Lana Del Rey. En we zullen in schoonheid afsluiten met Beirut. Kamperen doen we niet, maar de zetels worden uit de auto gesleurd, mattekes en slaapzakken erin en we kunnen zonder Bob-zorgen pintjes drinken.

  • Feest in 't Park: 30 juni
Feest in't Park te Brugge. Het begint zowat een traditie te worden dat dit de aftrap van de (festival)zomer is. De laatste jaren was het telkens mooi weer voor dit familiefeest. Er hangt ook een sfeer van vakantie in de lucht; de meesten hebben gedaan met toetsen en examens. Iedereen is nog thuis en niet op reis. Dus iederen komt elkaar gewoon tegen in de groene oase van het Minnewaterpark.

  • Cactusfestival: 6-7-8 10 juli
Met de fiets naar een Minnewaterpark is een fluitje van een cent. Een ganse dag muziek en 's avonds in je eigen zachte bed maffen. Wat een luxe! Dag twee en drie een verkwikkende douche en hup naar de festivalweide. De gasten gaan mee (inderdaad u zult mijn kinderen daar bekertjes zien verzamelen, neen we hebben ze geleerd om -als uw pintje nog niet leeg- uw beker niet uit uw handen te komen schooien). Elk jaar slagen de organisatoren er telkens in een leuke affiche (zonder de echte grote namen) samen te stellen. Grant Lee Buffalo. Wovenhand. Chris Cornell dier het werk van Soundgarden (Grunge all over again weet u wel) akoestisch komt brengen. Daniël Lanois...

  • Gent Jazz festival: 5 juli
Ondanks de mooie affiche ieder jaar ben ik niet zo wild van dit festival. Net iets teveel VIP-gedoe naar mijn goesting. Niet dat ik er last van heb maar toch. Jammer genoeg komt Melody Gardot (die ik al lang eens wou zien) in hetzelfde weekend als het Cactusfestival. Het wordt dus een avondje klassieke gitaar met de meestertokkelaar Paco De Lucia. De vrouw des huizes past en het wordt een avondje gitaargekken onder elkkaar met mede(gitaar)leerlingen van het Conservatorium onder elkaar. zonder in detail te treden zal er de nodige technische commentaar gegeven worden over het virtuoze gitaarspel van de Spaanse Flamencogod. Om dan nadien nederig huiswaarts te gaan en die fulltime job maar niet op te geven voor een gitaar carrière.

  • The Robert Cray Band: 17 juli
Zaal De Zwerver te Leffinge. Met de kinderen op Scoutskamp moesten we toch nog een avondje weg. Ook weer veel gitaargepingel maar deze keer gaat de vrouw des huizes mee!
  • Pukkelpop: 18 augustus
We hopen deze editie de Foo Fighters te zien. Vorig jaar dachten we dat ook maar dat draaide zoals bekend wel even anders uit. we hebben gratis drankbonnen van Chokri (de mens verdient genoeg dus dat was wel het minste). Als toemaatje komen ook de Black Keys (die fantastisch waren in het Sportpaleis) en Wilco! We zien het helemaal zitten. Laat de weergoden zich deze keer maar eens gedragen voor de verandering (en zo zijn we toch aan het zagen over het weer).


Hopelijk geraak ik dit jaar eens op Jazz Middelheim, maar wat dat betreft is het nog even puzzelen met de agenda's.

zaterdag 16 juni 2012

Het is altijd een beetje sterven

Het is toch altijd een beetje sterven zo'n examen.

Je tracht jezelf te troosten met gedachten als; het is maar een hobby, er zijn belangrijker dingen dan dat. Je tracht jezelf gerust te stellen met het feit dat het de avond ervoor op de laatste klasauditie heel vlotjes verliep.

Maar het moment dat je het voorbereidingslokaal binnenstapt waar tientallen gitaren en examenstukjes samenvloeien tot een kakafonie van trillende noten overvalt je de eerste golf van stress.

Waarom deden we dit nu weer? Als volwassene kon je toch kiezen voor een interne evaluatie. Maar neen, waarom moesten wij nu weer voor de "real thing" van een openbaar examen kiezen? Samen met drie andere volwassenen wordt je bekeken door tientallen kinderogen die zich afvragen wat die "oude" daar doen.


Vals Funèbre

Eindelijk mag je de concertzaal binnen. Je hebt alles nog onder controle. Je stelt jezelf en je repertoire voor aan de jury. Je neemt alle tijd om je partituren en jezelf klaar te zetten. Je gebruikt die tijd om je zenuwen de baas te blijven. Neen, nog niet beginnen, nog even die mouwen opstropen en die klamme handen van het angstzweet nog even droogwrijven aan de broek. Nog even voetsteuntje checken.

En hop daar tokkelen die eerste noten. Ca va, die vingers trillen nog niet te erg. Ponticello, ok, niet vergeten, meer vibrato check, glissando-perfect naar de juiste fret.

Het eerste nummer lukt en je denkt er te zijn. Maar de concentratie ebt even weg en bij het tweede nummer verlies je de draad, je verknoeid twee maten waar je duidelijk tweemaal hapert, je gezicht vertrekt. Die fouten heb je duidelijk gehoord!!! En zij in de jury ook natuurlijk. Op dat moment gieren de zenuwen door je lijf.
Damned bij dat tweede nummer ging je duidelijk de mist in! Al die uren oefenen voor niets...

Na dat desastreuze nummer even bekomen. Die klamme handen nog maar eens over de broek jagen. Die zweetdruppel van je gefronste voorhoofd vegen. Die mouwen nog maar eens omhoog duwen.

Neen; komaan, nu heb je niets meer te verliezen! Je gooit je helemaal bij nummer drie en vier. Fuck die partituren, to hell met die noten! Je begint eindelijk muziek te spelen, sneller en trager, luider en zachter, van harde klanken ponticello naar de warme toets van de arm. De klemtonen op de juiste noten, de gepaste spanning opbouwen tot de hoge noten.

Waarom kon dat niet van in het begin? Dit was muziek spelen, dit was wat je wou!

Het eindverdict is 85%
Ik ben best tevreden. Had je van in het begin muziek gespeeld dan was het 88 of 90% geworden. Maar nu was 85% de correcte uitslag.

vrijdag 15 juni 2012

Examen! Openbaar begot!

Vandaag openbaar examen gitaar begot!
Openbaar; als in er mag een hoop volk in de zaal zitten
Examen; als in er zit een vierkoppige jury achter een tafel met een groen laken over (dat laken over de tafel that is).

Voorlopig nog geen stress en alles onder controle. De vraag is hoe lang nog.....

Een voorproefje: