We hadden de tijd..
Om rustig op te staan. Tijd voor koffie. Tijd voor ontbijt. De dochter die voor het eerst alleen naar de bakker fietstte achter koffiekoeken (wat worden ze snel groot, mijnheer).
In alle rust gingen we met de fiets richting centrum (het was wel frisjes). We kwamen door een communicatiefout een uurtje te vroeg aan het conservatorium. Dus hadden we nog tijd voor een koffie met krant op de markt. Pure nostalgie, ze bestaan dus nog de cafés met kaarters op zondagmorgen (hoe vaak ben ik vroeger niet met mijn grootvader meegeweest op zondagmorgen en steevast thuisgekomen met een stuk chocolade).
Na de koffie gingen we opnieuw naar het conservatorium waar de orgelzaal mooi vol liep voor het concert van de dag.
"Blaas je zot"
De studenten muziekanten en hun leerkrachten van de afdeling blaasinstrumenten van de muziekschool brachten het beste van zichzelf.
Ook mijn dochter zette haar beste beentje voor op haar dwarsfluit. En voorwaar ze deed dat goed. Meer nog ze deed dat schitterend!
(bovenal ben ik geheel neutraal en niet in het minst bevooroordeeld door fiere vadergevoelens!)
Altijd leuk om je kind op het podium te zien staan (en het goed te doen - wat vanzelfsprekend is).
BeantwoordenVerwijderenOuders zijn trouwens nooit bevooroordeeld. Waar haalt men toch dat idee...?