vrijdag 19 augustus 2011

Hoe muzieksmaak je hachje kan redden!

Pukkelpop 2011, Kiewit. Donderdag 18 augustus.

De vele inkt die er nog over zal vloeien zal gitzwart zijn. De lucht boven het festival zag op zeker moment gitzwart. De herinneringen en gevoelens achteraf zullenbij velen ook gitzwart zijn.


Wat begon als een muziekfeest in volle zon op (eindelijk) een zomerse dag in volle verwachting van enkele topartiesten ontaarde op 10 min (!) in een doomdag.



Ook wij hadden maanden uitgekeken naar het festival. Eindelijk Foo Fighters zien op de Main Stage. Daarna de Fleet Foxes in de Marquee. Ons programma lag vast. Wisten wij veel dat het er nooit zou van komen. Miles Kane gevolgd Anna Calvi in de Club, en hier zouden we even opslitsen. C zou naar de Marquee daan voor James Blake. Daarna Kurt Vile & The Violators in de Chateau.


We waren wat later aangekomen. We hadden voor de bomenrij wat in de schaduw liggen luieren en ondertussen met een half oor naar Skunk Anansie zitten luisteren. We wisten dat er onweer op komst was. We zagen de zwarten grijze en bruine wolken afkomen.


We gingen bij de de eerste druppels naar de Club. Daar kwamen de groepen die we de volgende uren wilden beluisteren. Het is er nooit van gekomen. Vanuit de Club zagen we de wei en het festival weggevaagd worden. Ook de Club tent bleef ternauwernood staan. Even was er paniek. Maar we zagen de resto-tent, een videowall en de Chateau tegen de vlakte gaan.

Voor hetzelfde geld hadden we in de Chateau staan schuilen ...

De volgende uren liepen we zoals tienduizenden andere festivalgangers wat verweesd rond in de modder en waterpartijen. Tot de omvang van het drama stilletjes aan begon door te sijpelen. We zijn dan maar doorgegaan. Ook buiten was het complete chaos. Surrealistisch.

Dit is echt wel het einde van een zomer die nooit begon. Nu rest er enkel droefheid, intrieste droefheid.

9 opmerkingen:

  1. sterkte ... ik was toen ook in de Club ...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit gaat collectief in het geheugen blijven hangen. En bij u nog net iets meer, vrees ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sterkte om dit te verwerken. Ik heb hier ook 2 mannen in huis die het meegemaakt hebben. Zijn sterk onder de indruk. Mijn zoon moest nog beginnen aan zijn festivalcarrière, maar hij zal er nooit meer onbezorgd kunnen van genieten, vrees ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik had ook overwogen om te gaan, maar de aanwezigheid van de kinderen hield mij tegen. Wie had dat kunnen denken, hé... Ben er echt niet goed van.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @ Lies: gelukkig is de club blijven staan. Met momenten scheelde het niet veel of ze was ook weg.
    @ zapnimf: ik vrees dat het nog een tijdje zal nazindereen.
    @ Krientje: geen enkel festival zal nog hetzelfde zijn, zeker niet als er kans op onweer gegeven wordt!
    @ Elke: hoe meer beelden je ziet, hoe meer je beseft wat een onwaarschijnlijk natuurgeweld er over de weide getrokken is.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Woordeloos, Storm...
    Er komt (g)een einde aan dit vergeten...
    Sterkte...
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Onwaarschijnlijk allemaal, zeker voor wie er middenin zat :-(

    BeantwoordenVerwijderen
  8. zo triest. die zomer die nooit begon en dan zo moet eindigen...
    moet heftig geweest zijn daar. je hebt geluk gehad, denk ik. of misschien pech. dat je daar was...

    BeantwoordenVerwijderen