zondag 7 oktober 2012

Verbouwingen. The sequel: kinderkamers deel 1!

Toen we zes jaar geleden dit huis kochten, wisten we dat we moesten verbouwen. We wilden ook verbouwen. We moesten en zouden een oud huis, dat we dan met de nodige moderne stukken gingen opsmukken. We hebben er eerst een paar jaar in gewoond zonder iets aan te passen. Kwestie van zeker te zijn van wat we wilden. Vervolgens hebben we twee jaar verbouwd. You know, de grote werken, als in vier keer binnen je eigen huis verhuizen. Als in geen keuken meer. Als in geen badkamer meer. Als in geen toilet meer. Als in de mobilhome van de schoonhouders op de oprit om te koken. De provisoire keuken heeft op vier verschillende plaatsen gestaan. Dat kookt nog vlot hoor zo'n elektrisch tweepits fornuis. Toch zolang je geen ingewikkelde gerechten tevoorschijn tovert. De grote tafel was eetplaats en bureau tegelijkertijd. Het einde was slopend. We hadden het gehad met het stof. Het ongemak. Het altijd maar werkmannen in huis. Het altijd maar sakkeren op aannemers die hun afspraken niet nakwamen (weg was die genomen dag verlof), of die te laat kwamen opdagen, of die dingen verkeerd deden (dikke zucht).

 
Na twee jaar waren de grote werken klaar. Na twee jaar hadden we het dan ook gehad. Na twee jaar hadden we onze buik vol van verbouwen. Maar het was natuurlijk ook keihard genieten; van de nieuwe keuken, volledig naar onze goesting. Van de grote bureau annex bibliotheek met grote boekenkasten waar ik momenteel deze post zit te schrijven (jawel met een stukje vinyl op de achtergrond, Jim Morrission 's American Prayer meer bepaald). Eindelijk genieten van het lopen op de parket die we al lang wilden leggen (ook in onze vorige huizen maar het kwam er maar niet van).
 

Na de grote werken (afbreken en weer opbouwen) stond er een volgend hoofdstuk te wachten om de handen uit de mouwen te steken. Namelijk de kamers boven in orde maken, naar onze hand zetten en inrichten. Maar we hadden wel even gehad met verbouwen en zodoende viel het hier stil. De kinderen hadden elk hun eigen kamer maar wel respectievelijk met knaloranje en diepblauw behangpapier. En wijzelf sliepen op de zolder, op de grond tussen massa's dozen van spullen die tijdens de verbouwingen wel ergens terecht moesten. En dat beginnen we stilletjesaan beu te worden. Hoog tijd om in actie te schieten.

 
 
Het goede voornemen was; de kamer van de dochter klaar tegen de tijd dat ze naar de "grote" school moest. Wel dat is gelukt. Sinds 1 september heeft ze haar eigen kamer. Haar eigen nestje. Haar eigen plek om te studeren (want begot dat moet ze toch wel doen in de eerste Latijnse). Ze mocht zelf de kleuren kiezen. En wat had je gedacht? De juffrouw wou een roze kamer. Pink begot! Dat kon/mocht maar niet teveel! Dus heel veel wit geverfd op de zolderkamer. Alle balken in het wit. En een leuk retro behang in het roze met bloemetjesprint op de muur. Het meubilair in het wit. En als bed hebben we zelf een soort alkoof met kasten en gezellig nisje gemaakt (ze heeft nu echt een eigen nestje).


One down! Three to go! We zijn nu begonnen aan de kamer van onze jongste spruit (een jongen). De gekozen kleur is groen. Een stapelbed wordt omgebouwd tot fort met camouflage kleuren. Er komt een klimmuur. En gezien de kleine kamer wordt de schouw omgebouwd tot kast om zoveel mogelijk plaats te winnen. Daarna de masterbedroom met dressing! (Eindelijk terug in een bed en niet meer op de grond slapen). En als laatste de logeerkamer annex speelkamer annex naaiatelier met massa's kasten!

Wordt vervolgd!

7 opmerkingen:

  1. Nog veel werk voor de boeg dus. Maar kamer 1 ziet er alvast goed uit.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een luxe voor jouw 'jongedame' !
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat is inderdaad nog veel werk. Zolang dat je er maar zin in hebt, is het goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. pfff, wat een werken, maar met mooi resultaat
    de dochter mag fier zijn op haar eigen nestje

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hahaha , een Bruggelingstje :-) ik ben van Roeselare ! up top westvlaming dus ! En Guust Flater is de neef van Ollie Flater dat beloofd !

    Ja verbouwen , voor de kinderkamers , ook gehad en nu zijn ze weg , drie grote kamers staan leeg , wachtend op de kleinkinderen als ze komen ! Het is eerst stof en nog eens stof , maar het eindresultaat is dan met blije gezichten te aanschouwen !

    OT ; Dat ze zeggen dat we ouwe zakken zijn over Floyd ! Maar die ouwe zakken spelen/speelden muziek waar velen nog van kunnen leren ! Hun muziek zal blijven spelen , generaties lang !

    BeantwoordenVerwijderen