Middagpauze

Het voordeel van het werken van lange dagen werken is dan ook de langere middagpauze."Elk foorteel hep se nateel", dixit Johan Cruijff, de legandarische nummer 14 van Ajax (voetbal that is). In tegenstelling tot vandaag was het dinsdag werkendag en in tegenstelling tot vandaag was het dinsdag bijna lente. Ondanks een temperatuur van 4°C was het zalig in het zonnetje. Terrasjesweer dus,.....

Niets zo leuk als een terras, uit de wind in de zon,...., een lekkerekop koffie en een goed boek. Wel, van zodra het weer het toelaat kan ik best genieten van een gestolen uurtje over de middag. Het boek was van Chinua Achebe (Een wereld valt uiten). Leren kennen tijdens de reeks "Paper Trails" op Canvas. Het had wel iets, zo lezen over Nigeria op zonnig en fris voorjaarsterras in Oostende
De koffie is nog een onvervalste filterkoffie met een tinnen filteropzetstuk.

Nostalgie, het stamcafé van mijn grootvader zaliger serveerde zijn koffie ook met dergelijke massieve filters. Ook de Scotch van het vat werd er in tinnen kruiken geserveerd. Enkel aan de stamgasten welteverstaan, wegens het risico diefstal. Ik meen mij te herinneren dat je op zeker moment zelfs kon kiezen tussen een nieuwe (herbesteld wegens diefstal) en de oude versie. Het hoeft geen betoog dat de oude rakkers uit de oude tinnen bekers dronken. Het bier smaakte er schijnbaar nog zo goed in.
Sinds mijn grootvader me haast elke zondagvoormiddag meenam naar "De Keyser" heb ik een onnoemelijk zwak voor cafés met een "ziel". Dat kan gaan van een brasserie tot een loungebar of zelfs een bruine kroeg.

Mijn opa's vaste stek in Oostende was café Ensor in de Ensorgallerij. Maar de ziel lijkt daar samen met de oude eigenaar te zijn weggegaan. Plaats nummer twee was de Brasserie van Hotel Du Parc. Een prachtige Art Deco verbruikszaal (ik zal nog eens wat foto's van het interieur nemen) die ook de lievelingstek van Michiel Hendryckx (fotograaf) bleek te zijn.

Maar dinsdag was het zalig toeven en lezen op het terras van Hotel Du Parc in Oostende.