woensdag 13 april 2011

Containerparkstress

Ik heb het niet voor containerparken. Ik krijg op voorhand reeds de kriebels als ik naar het containerpark moet. En het feit dat die containerparkmannen, met hun handen in hun zakken, meestal smalend op mijn vingers staan te kijken, helpt al helemaal niet.


Het is of de duivel er mee gemoeid is, maar elke keer loopt er wel iets verkeerd in het containerpark.

Ofwel heb ik mijn auto en kar volgeladen en kom ik voor gesloten poorten te staan wegens uitzonderlijke sluitingsdag (en de website van de gemeente lag plat natuurlijk).
Ofwel valt de bodem uit die overvolle doos met glas. Midden op de hoofddoorgangsweg (bestaat dat woord eigenlijk?). En dan nog liefst van al terwijl het onwaarschijlijk druk is in het containerpark. En er drie toeterende wagens op je handen kijken terwijl je het glas bijeen staat te vegen.
Ofwel kom je bouwafval lossen (en als je de helft van je huis verbouwt dan heb je pas wat bouwafval). Je hebt al dat bouwafval in van die papieren wit-blauwe zakken (u kent ze wel als je al verbouwd/gebouwd hebt, Knauf MP 75, of je zal ze leren kennen als je nog gaat verbouwen/bouwen ) gepropt. Net op dat moment komt er een wolkbreuk waarbij al die zakken doorweekt raken. En bijgevolg scheuren bij de minste aanraking.
Ofwel heb je de ganse koffer van de oude break volgestoken met grote katonnen dozen (136 stuks om exact te zijn, that is) waar alle kasten en toestellen van de nieuwe keuken in zaten. En het was nu al een jaar geleden sinds de laatste keer dat dat kofferdeksel blokkeerde en ze in de garage de oplossing niet vonden. Maar net dan blokkeert hij opnieuw en moet je telkens over de achterzetels kruipen om er alles uit te krijgen.

Mijn vader is dan altijd de redder in nood. Mijn vader is totaal geen handige mens (en dat is een understatement) maar hij is mijn absolute held in het containerpark. Als ik iets mee heb dat niet in de containers mag dan hebben ze dat direct in het snuitje (je kent dat wel je gooit een oude paraplu bij brandbaar afval maar je had eigenlijk het doek er moeten afscheuren en het geraamte bij de metalen gooien maar je mag niet meer te voet terug over de weegbrug en je moet dus voor de zoveelste keer weer helemaal het toertje doen, naar buiten over de betaalbrug en dan weer terug naar binnen). Mijn vader geraakt altijd tussen de mazen van het net door. Als ik allang niet meer weet waar ik wat moet gooien is hij het allang kwijt.

Zuuut! Ik moet vrijdag nog eens terug naar het containerpark. De laatste rommel van de verbouwing. Een kar of twee à drie. En mijn vader is op reis ....

5 opmerkingen:

  1. I think we will meet want ik moet vrijdag ook. En ik heb er een even grote hekel aan, maar ik ben een vrouw, mij komen ze helpen als ik zielig genoeg kijk ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik heb dat met de keuring. tot nu toe is mijn garagist of vader altijd geweest, erg hé ...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @ Elke: ik heb u niet gezien! Ik stond nochtans rechts vooraan! ;-) Daarbij als dat zielig kijken werkt, mag ik dan de volgende keer mijn kar bij ui komen afzetten? Zoadat gij ze dan laat lossen door die mannen van het containerpark?
    @ lies: Jawel, jawel helemaal overleefd, zelfs zonder kleerscheuren en dergelijke. Hmm, ja de keuring das nog zoiets.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. oh, de keuring, zwijg me idd daarvan.
    Ik ben naar ST-M geweest en het was er heel kalm (zo rond 14.30 h). En natuurlijk zag je mij niet, je weet niet hoe ik eruit zie :-D

    De dag erna trouwens nog eens geweest met steenbrokken grote dingen die niet in mijn auto konden. Leve de vrienden met een remorque (het lag hier wel als bijna 3 jaar maar soit)

    BeantwoordenVerwijderen