Tokkeldag!

Vanavond is het examen gitaar en wordt L2 (Lagere 2) van de muziekschool afgesloten. In tegestelling tot het examen zang heb ik deze keer (nog) geen last van zenuwen. Over mijn gitaar heb ik blijkbaar meer controle dan over mijn stem. Als ik mijn vinger op de juiste fret zet dan speel ik de juiste noot, met mijn stembanden kan ik dat niet garanderen en kan het alle kanten uit. Als je voor de jury staat met je gitaar is het ook wel een pak minder "naakt" dan alleen maar met je stem (misschien moet ik op het volgende examen zang maar eens vragen of ik mezelf niet mag begeleiden op gitaar).

Die kras op het bovenblad van mijn gitaar (mat en dus zonder lak) komt door een uithaal met mijn lange nagels.

De stukken gaan vlot maar misschien is dat net het risico en het dilemma. Als ik de nummers traag speel, kan ik er veel meer gevoel en effect inleggen; en speel ik ze tecnisch het best maar dan speel ik ze te traag eigenlijk. Speel ik ze meer op tempo dan gaat een deel gevoel en effecten weg, stijgt de kans op fouten maar is het wel volgens de normen. Het zal er dus op aan komen om bij het begin van het examen mijn "cool" te bewaren en in het juiste tempo te beginnen (zoiets tussen de twee dus).

Nu helemaal geen zenuwen hebben, zal wel niet lukken. Meestal slaan ze toe bij het eerste foutje dat je maakt. Dan valt een klam warm deken over je lijf en begin het zweten; hetgeen niet bevordelijk is, het spelen met klamme vingers van het angstzweet that is.

En na het examen mogen de lange nagels er eindelijk af. Dus ook niet meer constant bijschuren (met schuurpapier korrel 800, ge kunt er ook uw auto mee simoniseren mocht ge willen). De klassieke gitaar mag dan enkele weken in de kast (heb er de laatste tijd net iets teveel op gespeeld) en er zal weer naar hartelust op de folk- of jazzgitaar gepingeld worden.